Ο Γιώργος Αμβροσίου γράφει για την υποκρισία των πολιτικών στις κηδείες των στρατιωτικών

Δεν υπάρχει τίποτα ποιο δύσκολο από κάποιον που καλείται να αποχαιρετήσει έναν δικό του άνθρωπο που έφυγε πρόωρα από τη ζωή. Όποιος το έχει ζήσει και ειδικά σε μικρή ηλικία, μπορεί να καταλάβει τον συλλογισμό μου. Στην δύσκολη αυτή θέση βρέθηκαν αυτές τις μέρες οι στενοί συγγενείς των αδικοχαμένων στρατιωτικών που έχασαν τη ζωή τους από την πτώση του μοιραίου ελικοπτέρου.

Βρέθηκα το πρωί της Παρασκευής στο Παλαιοκλήσι για να εναποθέσω ένα λουλούδι στη σωρό του Θωμά Αδάμου και να καλύψω δημοσιογραφικά την τελετή. Ομολογώ ότι ήταν από τις ποιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Το στρατιωτικό τελετουργικό έκανε το κλίμα ακόμη ποιο βαρύ. Στην ουσία όμως, μόνο οι στενοί συγγενείς του Θωμά και ελάχιστοι ακόμη ήταν αυτοί που βρέθηκαν εκεί και ένιωσαν τον πόνο στο πετσί τους.

Ο πολύς κόσμος πάει σε τέτοιου είδους τελετές και επιδίδεται σε κουτσομπολιό ή τις παρακολουθεί ως αξιοθέατο του στυλ, πάμε να δούμε πως κηδεύουν έναν στρατιωτικό. Το έβλεπες στα πηγαδάκια έξω από την εκκλησία.

Αυτοί όμως που στην κυριολεξία παρευρίσκονται σε ανάλογες τελετές, απλά για λόγους τυπικής παρουσίας είναι οι πολιτικοί. Στήνονται σαν να κατάπιαν λοστό μπροστά – μπροστά και παριστάνουν τον λυπημένο. Μετά από λίγο, με την ίδια ευκολία θα πήγαιναν σε ένα πανηγύρι και μετά σε ένα μνημόσυνο και πάει λέγοντας. Μάλιστα, αλλάζουν και ρούχα και γραβάτες καθ΄ οδόν, ανάλογα με την περίσταση.

Οι πολίτες όμως άλλα ζητάνε από τους πολιτικούς. Να λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα έτσι ώστε να μην οδηγούμαστε σε τραγωδίες. Να διοικούν σωστά για να μην συμβαίνουν περιστατικά σαν αυτό με το ελικόπτερο και όχι απλά μετά τα συμβάντα να καμώνονται ότι συμπάσχουν.

Στην σελίδα 5, γράφουμε για την τύχη που περιμένει τις δύστυχες χήρες των στρατιωτικών που έπεσαν στο καθήκον, έστω και εν καιρό ειρήνης. Ο νόμος Κατρούγκαλου που περικόπτει τις συντάξεις και τις αφαιρεί εντελώς για μερικά χρόνια, βάζοντας όρια ηλικίας, βάζει ένα επιπλέον βάρος στις πλάτες τους, πέρα από το ψυχολογικό φορτίο του χαμού τους δικούς τους ανθρώπου.

Ο Πάνος Καμμένος και οι άλλοι πολιτικοί που ψήφισαν το νόμο για να περικοπούν οι συντάξεις χηρείας, ακόμη και για θανάτους που σημειώθηκαν εν ώρα υπηρεσίας, θα έπρεπε να νιώθουν ντροπή και αηδία για τον εαυτό τους. Αν φυσικά είχαν λίγη τσίπα πάνω τους. Όμως, όταν ξεχειλίζει η υποκρισία, η ντροπή πάει περίπατο...