Ο Γιώργος Αμβροσίου σχολιάζει την μαζική μετανάστευση των νέων επιστημώνων της χώρας μας.

Ένας φίλος γιατρός από την Καρδίτσα, θέτει στην σελίδα του στο facebook ένα μεγάλο δίλημμα. Φεύγεις ή μένεις, γράφει ο γιατρός και αναφέρει: Αυτά προσφέρει το Mouwasat Medical Services στην Σαουδική Αραβία στον γιατρό.

Υψηλές αφορολόγητες αποδοχές (135.000€/έτος, 450.000€ εγγυημένα στα 3 χρόνια).

Ποσοστά από τον τζίρο.

Bonus με την λήξη ή την ανανέωση του συμβολαίου.

Δωρεάν Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλη την οικογένεια.

40 ημέρες άδεια τον χρόνο.

Αστική ευθύνη.

Εκπαιδευτική άδεια 5 ημερών.

Δωρεάν διαμονή σε πολυτελή συγκροτήματα με όλα τα έξοδα.

πληρωμένα για όλη την οικογένεια.

Πολλές άλλες δωρεάν παροχές (μετακίνηση προς – από το νοσοκομείο, αεροπορικά εισιτήρια για όλη την οικογένεια, κ.α.

Φυσικά, ο εν λόγο γιατρός είναι από τους επιτυχημένους στην πόλη μας και δύσκολα θα έφευγε. Με ποιο κίνητρο όμως θα κρατήσει κανείς έναν νέο σχετικά γιατρό που σήμερα προσπαθεί να χτίσει την πελατεία του; Με την φορολογία που με ασφαλιστικά κ.λ.π. φτάνει στο 70% των κερδών; Με τον ΕΟΠΥΥ να πληρώνει μετά από τρία χρόνια; Αυτά βλέπουν οι πάσης φύσεως επιστήμονες και πλέον φεύγουν σωρηδόν για το εξωτερικό. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ από το 2008 έως και το 2016, έφυγαν από τη χώρα 427.000 Έλληνες, ηλικίας 15-46 ετών. Φυσικά, η κυβέρνηση καμώνεται ότι μείωσε την ανεργία!

Το κύμα μετανάστευσης των Ελλήνων από το 2008 έως σήμερα, είναι το τρίτο μαζικό που γνωρίζει η χώρα τα τελευταία 100 χρόνια. Έχουν προηγηθεί δυο ακόμη, ένα το 1903 με 1917 και ένα δεύτερο το 1960 με 1972, τα οποία είχαν τα εξής χαρακτηριστικά. α) έχουν μεγάλη χρονική διάρκεια, περίπου δέκα χρόνια. β) αυξημένη ένταση ως προς την ένταση της ροής και

γ) καθυστέρηση έναρξης του φαινομένου σε σχέση με τον χρόνο καταγραφής του υψηλού ποσοστού ανεργίας. Τα τρία αυτά μεταναστευτικά κύματα, είχαν και έχουν όλα οικονομικά κίνητρα, με εξαίρεση μέρος του δεύτερου κύματος, τα έτη 1969-1971, που οφείλεται σε πολιτικούς λόγους (δικτατορία). Ένα από τα πιο ενδιαφέρονται στοιχεία της έκθεσης είναι το προφίλ των ανθρώπων που αποφασίζουν να μεταναστεύσουν σήμερα, σε σύγκριση με το προφίλ αυτών που μετανάστευσαν κατά τα δυο προηγούμενα κύματα.

1903 με 1917: Προορισμός: Υπερωκεάνιες χώρες (ΗΠΑ, Αυστραλία, Καναδάς, Βραζιλία και ΝΑ Αφρική). Ηλικίες: Επτά στους 10 ήταν μεταξύ 15 με 44 ετών. Φύλο: 8 στους 10 ήταν άνδρες Μορφωτικό επίπεδο: Η συντριπτική πλειονότητα ήταν ανειδίκευτοι εργάτες και αγρότες, χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, που απασχολήθηκαν στις χώρες υποδοχής συνήθως ως υπηρέτες και εργάτες.

1960 με 1972: Προορισμός: Γερμανία και Βέλγιο. Ηλικίες: 20 με 34 ετών. Τι δουλειά έκαναν: 5 στους 10 δήλωναν χειρώνακτες, ενώ 4 στους 10 ήταν ανεπάγγελτοι. 6 στους 10 κατευθύνθηκαν στη Γερμανία και στο Βέλγιο και απασχολήθηκαν ως βιομηχανικοί εργάτες.

2008 έως 2016: Προορισμός: Γερμανία, στο Ηνωμένο Βασίλειο και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Μορφωτικό επίπεδο: Νέοι μορφωμένοι με επαγγελματική εμπειρία.

Δεν είναι όμως μόνο η κρίση που οδηγεί τους νέους μας στο εξωτερικό. Στοιχεία της έρευνας της ICAP Group, αναφέρουν: Το 40% των ερωτηθέντων ανέφεραν ως κύριο λόγο που τους ώθησε στην πόρτα της εξόδου από την Ελλάδα την αναξιοκρατία και τη διαφθορά. Ακολούθησαν η οικονομική κρίση (37%), η προοπτική εξέλιξης (34%) και η αδυναμία εύρεσης εργασίας (24%). Είναι αξιοσημείωτο ότι η διαφθορά και η αναξιοκρατία ήταν στην κορυφή της σχετικής λίστας και το 2015, παρά το γεγονός ότι ο κατάλογος των ερωτηθέντων ανανεώθηκε κατά 60%. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι, ενώ στην έρευνα του 2015 το ποσοστό όσων ήταν στην κατηγορία παραμονής στη χώρα για διάστημα 0-2 έτη ήταν 25%, το 2016 ανήλθε σε ποσοστό 36%, δείγμα του ότι η διαρροή νέων επιστημόνων συνεχίζεται αμείωτη.

Αυτή είναι η κατάντια της χώρα μας. Γεμίσαμε την υφήλιο με μορφωμένους νέους που πληρώσαμε ένα σκασμό λεφτά ως χώρα για να τους σπουδάσουμε και για να επαγγελματική εμπειρία. Όλα αυτά τα χρήματα πήγαν στράφι. Αντί οι άνθρωποι αυτοί να εργασθούν για το καλό της Ελλάδας, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε άλλες χώρες που δεν ξόδεψαν το παραμικρό. Από την άλλη, η Ελλάδα χωρίς τους μορφωμένους νέους της, δεν θα πάρει ποτέ μπροστά. Αυτό θα είναι και το μεγάλο μελλοντικό πρόβλημα της Ελλάδας...