Οι πανεπιστημιακές σπουδές

Γράφει ο Γιώργος Αμβροσίου...

Κάθε χρόνο, κοντά στους 70 χιλιάδες παιδιά της χώρας μας, εισάγονται σε πανεπιστήμια για αποκτήσουν μόρφωση και να γίνουν οι αυριανοί επιστήμονες αυτής της χώρας. Δυστυχώς όμως τα παιδιά αυτά αδυνατούν να βρουν δουλειά στη χώρα μας και φεύγουν στο εξωτερικό.

Ενώ λοιπόν μέχρι πριν μερικά χρόνια ένα πτυχίο άνοιγε τις πόρτες στην αγορά εργασίας, πλέον το πτυχίο δίνει απλά μια μόρφωση και από εκεί και πέρα δεν διασφαλίζει κανένας, κανέναν και για τίποτα.

Παρ' όλα αυτά όμως, η απόκτηση ενός πτυχίου είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και αυτό καταγράφεται ξεκάθαρα από τη σημείωμα ενός φοιτητή του πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Ο καθηγητής Δημήτρης Κουρέτας δημοσίευσε ένα σημείο από τον πρόλογο διατριβής φοιτητή του και αξίζει να αναπαραχθεί. Γράφει ο φοιτητής.

Δε θεωρώ ότι ήταν μια απλή εργασία, αλλά ένα μονοπάτι ζωντανό, που δεν πιστεύω ότι το αποτέλεσμα είναι ένα ακόμα δίπλωμα σε ένα κάδρο που σε λίγο καιρό θα κιτρινίσει από την πολυκαιρία. Πάντα περιμένεις κάτι παραπάνω μετά από τόσα χρόνια και δε διαψεύστηκα από το αποτέλεσμα. Όλοι περιμένουν, ακόμα κι ο ίδιος σου ο εαυτός να γίνεις καλύτερος άνθρωπος – όσο κι αν ακούγεται κλισέ – και ο στόχος επετεύχθη.

Ενώ όλοι σε επευφημούν για το σπουδαίο αποτέλεσμα, ο πραγματικός θησαυρός είναι η εσωτερική ωριμότητα που τελικά δεν βλέπει κανείς παρά μόνο ο ίδιος σου ο εαυτός, όταν κοιτάζεσαι το πρωί στον καθρέφτη. Εκεί η κρίση είναι αμείλικτη και δε μπορείς να κρυφτείς από την αλήθεια. Εκεί δεν έχει χώρο για επευφημίες, παρά μόνο για την εσωτερική χαρά που νιώθει η ψυχή με την πνευματική ανάταση.

Μετά από μερικά χρόνια θα ξεχάσω ακόμα και τι έκανα και είναι η άκρως φυσιολογική φθορά της μνήμης, αλλά από δω και πέρα θα πορεύομαι αγκαλιά με τα πνευματικά αγαθά που απόκτησα αυτά τα χρόνια, όπως η επιμονή και η υπομονή και η ταπεινοφροσύνη που αποκτάται με το να ακούς ευλαβικά αυτά που σου λέει ο ανώτερος σου, όσο κι αν ήθελες πάρα πολύ να γκρεμίσεις τα πάντα στο πέρασμά σου.

Σε όλα αυτά τα χρόνια, όσο κι αν ήταν περίεργο, οι πιο επίπονες καταστάσεις του παρελθόντος είχαν τη δύναμη να εξουσιάζουν το παρόν και να ξεκλειδώνουν το μέλλον. Για ότι έκλαψα στο παρελθόν, ξαφνικά γινόταν χρυσός που πληρωνόταν εκείνη τη στιγμή για να συνεχιστεί το μέλλον με τον πιο εύκολο τρόπο.

Ο καθηγητής σχολιάζει: Σε όποιον φανεί αυτή η εισαγωγή ως μελοδραματική, ας το ξανασκεφτεί καλύτερα. Είναι ένας ύμνος στις διδακτορικές διατριβές και στο τι τελικά προσφέρουν. Δεν είναι στείρα γνώση, όπως πολλοί θεωρούν τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, είναι ένα σκαλοπάτι, σίγουρα από τα πολλά που δείχνει η ζωή.

Αυτό είναι το διακύβευμα μιας επιστημονικής διατριβής και θα πρέπει να το καταλάβουμε όλοι μας. Αυτοί που χρόνια τώρα νόμιζαν ότι θα πάρουν κουτσά – στραβά ένα πτυχίο και αυτό θα τους εξασφαλίσει το μέλλον, ήταν οι ουτοπία.

Αντιθέτως, ένα πτυχίο που αποκτιέται μετά από κόπο και σοβαρή προσπάθεια έχει πολύ μεγαλύτερο αποτέλεσμα. Κάνει τον φοιτητή καλύτερο άνθρωπο, του δίνει διαφορετική υπόσταση και αυτό είναι το κέρδος της κοινωνίας.