Θα παραμείνουμε άνθρωποι...

Γράφει ο Γιώργος Αμβροσίου...

Με αφορμή τις ψησταριές που στήθηκαν σε όλη την πόλη της Καρδίτσας, το νομό, αλλά και όλη την Ελλάδα για να γιορτάσουμε την Τσικνοπέμπτη, κάποιοι άρχισαν τα πικρόχολα σχόλια του στυλ, μετά λέμε ότι έχουμε κρίση. Ένας φίλος που κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Στρασβούργο της Γαλλίας που είναι και μια από τις έδρες του Ευρωκοινοβουλίου, έγραψες στο face book.

Τσικνοπέμπτη για την Ελλάδα σήμερα. Λαμβάνοντας υπόψη το φωτογραφικό υλικό της ημέρας βγαίνουν, με επιφύλαξη μεν, τα ακόλουθα συμπεράσματα: 1) Σήμερα ή είναι επίσημη αργία ή όλοι είναι άνεργοι,δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι ψήνουν από τις 10:00. 2) Όσοι μετά μανίας γιορτάζουν την σημερινή ημέρα, λογικά θα έχουν να δουν κρέας για περισσότερο από 7 χρόνια λόγω της οικονομικής προσαρμογής. Αν στείλω όμως κάποιες φωτογραφίες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (5 λεπτά μακριά είναι με το τραμ), πόσα μνημόνια πιστεύετε ότι θα ''φάτε'' μετά;

Του έγραψα άμεσα την παρακάτω απάντηση: Δηλαδή φίλε, αν όλοι αυτοί δεν έψηναν στο δρόμο, δεν θα μαγείρευαν στο σπίτι; Με τα ίδια και λιγότερα έξοδα, ζούμε λίγες στιγμές με τους φίλους μας. Επίσης, τι εννοείς θα φάτε μνημόνια; Θα φάμε εμείς; Δηλαδή εσύ βγάζεις τον εαυτό σου απ' έξω; Όσο για αυτούς του Ευρωκοινοβουλίου, μην τους θεοποιείς. Κάτι κρυόκωλοι είναι που έχουν θεοποιήσει το χρήμα. Αν μια φορά το χρόνο ζούσαν ανθρώπινα δεν θα σκέφτονταν σαν ρομπότ. Επίσης, καλό θα ήταν στα πανεπιστήμια να μας μάθαιναν ότι ο προορισμός του ανθρώπου σε αυτό τον κόσμο δεν είναι μόνο να δουλεύει. Αν το δεχθούμε αυτό, καλύτερα να δέσουμε μια πέτρα στο λαιμό μας...

Ναι ρε φίλε. Θα ψήνουμε και θα τρώμε και σουβλάκια με τους φίλους μας. Καλύτερα να ξοδέψουμε μερικές δεκάδες ευρώ έκαστος για σουβλάκια, κάρβουνα και κρασί, παρά να μας τρώνε τα λιγοστά πλέον χρήματά μας οι φαρμακοβιομηχανίες, μιας και σε διαφορετική περίπτωση θα οδηγηθούμε στα ψυχοφάρμακα. Όχι, δεν θα μας κάνουν ψυχάκηδες κάποιοι. Εμείς θα αντισταθούμε και θα παραμείνουμε άνθρωποι. Το χρωστάμε στα παιδιά μας που θέλουν την φυσική και ουσιαστική μας παρουσία για να μεγαλώσουν και να γίνουν σωστοί άνθρωποι με την ελπίδα ότι θα φτιάξουν έναν κόσμο καλύτερο από αυτό που τους προσφέραμε εμείς.