Τα αίτια της κακοδαιμονίας μας....

  • Κατηγορία: ΑΠΟΨΕΙΣ
  • Δημοσιεύθηκε : Δευτέρα, 06 Νοεμβρίου 2017 19:40

Γράφει ο Γεώργιος Μακρυνίκας, Μαθηματικός, Πρ. Νομάρχης Γρεβενών...

Το ερώτημα που βασανίζει κάθε σκεπτόμενο Έλληνα είναι:

Έχει η χώρα μας προοπτικές;

Υπάρχει κάποιο αισιόδοξο μέλλον για τα παιδιά μας;

ή όσα βέβαια μπορέσουν να το κάνουν, θα οδηγηθούν στην ξενιτιά αποφασισμένα να μην γυρίσουν ποτέ πίσω.

Ποια είναι τα ζητήματα που κάνουν την Ελλάδα να ξεχωρίζει αρνητικά ;

Αν βρούμε τα αίτια, ίσως τότε να είναι ευκολότερο να βρούμε και συνταγές για θεραπεία της κακοδαιμονίας μας.

▶️1ον: Στην χώρα μας σήμερα δεν υπάρχει Πολιτική Ορθότητα και επικρατεί Ανομία....

Η καλώς νοούμενη πολιτική ορθότητα έχει παντρευτεί με τις αξίες και την επιχειρηματολογία μιας Αριστερής λογικής.

Που επιτρέπει κάποιες συλλογικότητες σε εκδηλώσεις άνομης βίας..

Οπως οι εισβολές αντεξουσιαστών σε δημόσια καταστήματα ή ακόμα και σε ξένες πρεσβείες στο όνομα της διατύπωσης γενικότερων αιτημάτων...ή και διαμαρτυρίας...

Ποτέ δεν εξετάζεται αν οι κινήσεις αυτές παραβιάζουν την υπάρχουσα νομοθεσία. Που για κάθε άλλο πολίτη θα σήμαινε συλλήψεις, καταδίκη και έκτιση ποινής.

Αν υποστεί κάποιος ένα είδος σωματικής βλάβης- αδίκημα που προκαλεί επέμβαση των αρχών κι επισείει ποινές- χαρακτηρίζεται σαν τέτοιο μόνο εφόσον θίγει τα, κατά Αριστερή ερμηνεία πάντα, λαϊκά συμφέροντα.

Έτσι ούτε στις βιαιοπραγίες, ή και στις εγκληματικές ενέργειες ακόμη ,αυτών των μπαχαλάκηδων κατά ατόμων, οι Αρχές δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία.

Το έγκλημα όμως δεν έχει πολιτική απόχρωση, ούτε ιδεολογικό πρόσημο.

Ο νόμος οφείλει σε όλες τις περιπτώσεις, τυφλά κι αδέκαστα, να εφαρμόζεται.

Τι έχουμε τελευταία:

Τον ξυλοδαρμό στο Πανεπιστήμιο ατόμου με ειδικές ανάγκες...

( Σε περίπτωση όμως που άλλοι ιδιώτες αποφάσιζαν να επέμβουν σε ακαδημαϊκούς χώρους για να εκδιώξουν άσχετους με το ίδρυμα εμπόρους ναρκωτικών ή χασισομένους τραμπούκους, θα ξεσηκωνόταν ορυμαγδός διαμαρτυριών για παραβίαση του «Ασύλου» .)

Ξυλοδαρμούς και βιαιότητες στους δρόμους...σε ανθρώπους που δεν τους αρέσουν..

Πρόσφατα έδειραν άσχημα τρεις Ευέλπιδες που πήγαιναν στη δουλειά τους και τυχαία βρέθηκαν στο δρόμο τους.

Προπηλάκισαν καθηγητή Πανεπιστήμιου και τύπωσαν προκηρύξεις με την φωτογραφία του.

Και σε όλα αυτά έχουμε μια κοινωνία υπνωτισμένη χωρίς καμία αντίδραση..

Και την αστυνομία παθητικά να παρακολουθεί όσα συμβαίνουν...

Αναρωτιέμαι ποια θα είναι τα αντανακλαστικά της κοινής γνώμης και η στάση των άρχων όταν θα αρχίσει η ίδια η κοινωνία, αγανακτισμένη μέσω κάποιων αυθόρμητα κινουμένων ομάδων, να παίρνει το Νομό στα χέρια της;

Όταν θα αρχίσουν αιφνιδιαστικά να κινούνται σύνολα περιφρούρησης ιδιωτικών χωρών και να παραλαμβάνουν αυτοί στα χέρια τους τους διαφόρους ακτιβιστές, δίδοντας τους μια γεύση του δικού τους φάρμακου;

Είναι απαράδεκτο μια ομάδα κακομαθημένης νεολαίας γαλουχημένης σε αγώνες δίχως κόστος και με εύκολο καταφύγιο το χαρτζιλίκι του μπαμπά και την φροντίδα της μαμάς! να τους αφήνουμε να δέρνουν εκ του ασφαλούς κι ατιμώρητα όποιον τους καπνίσει;

Αφού η πολιτεία δεν μας παρέχει προστασία...εμείς γιατί να πληρώνουμε φόρους και να μισθοδοτούμε Αρχές που δεν φροντίζουν για την ασφάλεια μας, την σωματική ακεραιότητα των παιδιών μας και την προστασία δημόσιων χώρων που είναι δουλειά τους να φυλάνε;

Όχι φορολογία συνεπώς δίχως προστασία!

Οι φόροι δεν αποτελούν αστική συνήθεια.

Υπάρχει συγκεκριμένη λογική που ιστορικά τους έχει επιβάλει.

Κι αυτή ξεκίνα από την ανάγκη προστασίας της ζωής, σωματικής ακεραιότητας και περιουσίας των πολιτών.

Όλα τα άλλα (προστασία οικονομικά αδυνάτων, αναδιανομή εισοδημάτων κλπ) ήρθαν πολύ μετά.

Σαν αποτέλεσμα και ιδεολογικών αγώνων.

Διαστρεβλώνοντας σε κάποιο βαθμό την κεντρική, πατροπαράδοτη, λογική της επιβολής φορολογίας.

Αφού η λογική αυτή δεν τηρείται, γιατί να καταβάλλονται φόροι;

▶️2ον: Πέραν όμως της τάξης και της εξασφάλισης ανθρωπινής και σίγουρης διαβίωσης για τους πολίτες, υπάρχουν κι άλλα ζητήματα που εγείρουν ερωτηματικά για το μέλλον αυτής της χωράς.

Το βασικότερο είναι οι ιδέες της αριστεράς - αυτές δεν είναι λάθος μονάχα στην πρακτική τους εφαρμογή- αλλά και στην ίδια τη θεωρητική τους σύλληψη.

Η διάβρωση που έχουν πετύχει οι Αριστερές ιδέες δεν περιορίζεται μόνο στον πολιτικό τομέα ή και μόνο στη σφαίρα των γενικότερων οικονομικών προσανατολισμών. Σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής μας ζωής η στασιμότητα κι η αδράνεια από εκεί κατά βάση προέρχεται.

Οι επιχειρήσεις, κυρίως οι μικρές αλλά και πολλές μεγάλες, επιζητούν κρατική προστασία και δημόσιες ρυθμίσεις για να αισθανθούν σιγουριά, τρέμοντας τον ανοιχτό ανταγωνισμό...

Στα σχολεία και στα Πανεπιστήμια η ελεύθερη αναζήτηση και η κριτική σκέψη είναι σπάνιο ζητούμενο...

Το ίδιο συμβαίνει και με πολλά επαγγέλματα. Δημιουργημένα με κυβερνητικές αποφάσεις χρειάζονται άδεια λειτουργίας και στη συνέχεια κρατική παρακολούθηση. Από κουρεία, κομμωτήρια και ταξί μέχρι φορτηγά, λεωφορεία σε επαρχίες (αυτά δηλαδή που δεν λειτουργεί απ ευθείας το κράτος), περίπτερα και μπακάλικα, (ιδιαίτερα σούπερ μάρκετ) πρέπει απαραίτητα να εγκρίνει ο δημόσιος γραφειοκράτης για να ανοίξουν τις πόρτες τους και να πάρουν αριθμό φορολογικού μητρώου.

Χειρότερες γραφειοκρατικές διαδικασίες για επιστήμονες - επαγγελματίες (γιατρούς, δικηγόρους, συμβολαιογράφους κλπ).

Εκεί το χαρτομάνι και οι αναγκαίες άδειες ξεπερνούν την λογική.

Είναι σε τόσα πράγματα αναμεμιγμένο το κράτος ώστε ζωή των Ελλήνων να είναι μαρτύριο...

▶️3ον: Η χώρα μας βρίσκεται ένα βήμα πρίν την καταστροφή ...η κυβέρνηση εξετάζει τα δεδομένα της τρέχουσας αξιολόγησης και την δυνατότητα ή όχι εξόδου στις αγορές!!!!

Ουδείς προβληματίζεται για το γεγονός πως τα ελληνικά ομόλογα εξακολουθούν να βρίσκονται στην κατηγορία «σκουπίδια» και πως τον Αύγουστο τελειώνει η προστασία των Μνημονίων.

Και απο ότι φαίνεται νέο Μνημόνιο η Ευρώπη δεν πρόκειται να εγκρίνει.

Ιδίως μετά τις τελευταίες εκλογές σε Γερμανία αλλά και σε Αυστρία και Τσεχία.

Τι θα γίνει τότε; Άκρα σιωπή από παντού σαν απάντηση.

Ο εφιάλτης όμως είναι κοντά.

Οφείλουμε από τώρα να ετοιμασθούμε για κάθε ενδεχόμενο...

▶️4ον: Οι Νεοέλληνες έχουν υιοθετήσει τη λογική της ήσσονος προσπάθειας και του κακώς εννοούμενου δημοσιοϋπαλληλικού τρόπου αντίληψης, αναζητώντας μια θέση εργασίας -κατά προτίμηση στο δημόσιο τομέα- ( αυτό είναι το όνειρό τους... για κοινωνική αναρρίχηση...), που θα τους παρέχει υψηλή αμοιβή, χωρίς να απαιτείται από αυτούς ιδιαίτερος κόπος και πολύωρη απασχόληση.

Λογική αυτή έχει οδηγήσει στη δημιουργία ενός παντελώς αναποτελεσματικού κρατικού μηχανισμού με τους δημοσίους υπαλλήλους να αναζητούν τρόπους να εργαστούν όσο γίνεται λιγότερο.

☑️Συμπέρασμα : Στην χώρα μας είναι τόσα πολλά τα αντικειμενικά αρνητικά που πνίγουν κάθε αισιοδοξία...

Στην ερώτηση έχει ελπίδες για το μέλλον η χώρα;

Η απάντησή δεν είναι εύκολη.

Η αισιοδοξία όμως δεν μπορεί να εγκαταλειφθεί.