Μία ακόμη τεράστια επιτυχία για την Καρδιτσιώτισσα πρωταθλήτρια.

Η τρομερή Αντιγόνη Ντρισμπιώτη τερμάτισε τρίτη στα 35 χλμ βάδην στη Βουδαπέστη και πήρε το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Μια νέα τεράστια επιτυχία πανηγυρίζει η «δική μας» πρωταθλήτρια Αντιγόνη Ντρισμπιώτη και ο ελληνικός στίβος, καθώς η ίδια κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα!

Η Αντιγόνη μπορεί να μην τα πήγε όσο καλά ήθελε στα 20 χλμ βάδην, αλλά στα 35 χλμ που είναι το δικό της άθλημα, έλαμψε και πάλι.

Πρώτη τερμάτισε η Ισπανίδα Πέρες, δεύτερη η Λεόν και ακολούθησε τρίτη η Ντρισμπιώτη, τερματίζοντας με την ελληνική σημαία στα χέρια.

Σε μια πολύ ανταγωνιστική κούρσα, η Αντιγόνη ακολούθησε την τακτική της και μετά από τα 22 χλμ πέρασε στην τρίτη θέση, στην οποία παρέμεινε ως το τέλος με μεγάλη άνεση.

Η Πέρες τερμάτισε σε χρόνο 2:38.40, σημειώνοντας ρεκόρ αγώνων, η Λεόν σε 2:40.52, ενώ η Ντρισμπιώτη σε 2:43.22, δύο δευτερόλεπτα περισσότερο από το δικό της πανελλήνιο ρεκόρ.

Η Ελληνίδα μετά την 4η θέση πέρυσι στο Όρεγκον κατάφερε να κατακτήσει το πρώτο της μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και το πρώτο μετάλλιο της χώρας στη διοργάνωση σε οποιαδήποτε απόσταση του βάδην.

Παράλληλα η Ντρισμπιώτη χάρισε στη χώρα μας το πρώτο της μετάλλιο στη διοργάνωση και το 24ο της χώρας μας στην ιστορία των παγκοσμίων πρωταθλημάτων.

Οι πρώτες δηλώσεις της Ντρισμπιώτη: «Ευχαριστώ όσους δεν με πίστεψαν γιατί μου έδωσαν κίνητρο»

Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη μετά το χάλκινο μετάλλιο στην Βουδαπέστη  προχώρησε στις πρώτες δηλώσεις της στην Ελληνική Ραδιοτηλεόραση:

«Δεν πιστεύω ότι το κρατάω στα χέρια μου! Απίστευτη στιγμή. Νομίζω είχα όλη την Ευρώπη σήμερα δίπλα μου. Και τους ανθρώπους μου. Δεν έχω λόγια!» είπε αρχικά εκστασιασμένη η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη στην κάμερα της ΕΡΤ μετά την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου.

Η πρωταθλήτρια του βάδην συνέχισε λέγοντας:

«Ηταν μια κούρσα στα μέτρα μου. Από την αρχή της χρονιάς ήμουν μέσα με αυτό το γκρουπ. Είναι απίστευτο ότι βαδίζω τόσο γρήγορα σαν κι αυτές στην ελίτ και είμαι περήφανη. Ευχαριστώ όσους με πίστεψαν, αλλά και όσους δεν με πίστεψαν, γιατί αυτοί μου δίνουν το κίνητρο».

Στη συνέχεια η Αντιγόνη στάθηκε στο ότι το 35αρι αποτελεί… παρελθόν πλέον καθώς θα αντικατασταθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες με ένα μικτό ομαδικό.

«Του χρόνου αλλάζει και είμαι χαρούμενη γιατί πήρα μετάλλιο σε ένα αγώνισμα που έκλεισε ο κύκλος του. Όπως και πέρυσι στο Ευρωπαϊκό, έτσι κι εδώ άνοιξα τον χορό των μεταλλίων κι ελπίζω να έχουμε κι άλλα» ανέφερε και είπε καταλήγοντας:

 «Ο κόσμος ήταν απίστευτος. Φώναζε, εμψύχωνε. Δεν έχω λόγια. Θέλω να ξεκουραστώ πλέον, να αγκαλιάσω και να… κλάψω με την οικογένειά μου, γιατί με στήριξε απίστευτα».

Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη με το χάλκινο μετάλλιο φορεμένο στο λαιμό της και με μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπό της, φεύγει από τη Βουδαπέστη απόλυτα ικανοποιημένη.

Η ίδια, μιλώντας για τις σκέψεις της πριν τον αγώνα, για τα λόγια του προπονητή μου πριν την κούρσα, για τη σκέψη της που βρίσκεται με τους Έλληνες που παλεύουν με τις φωτιές όπως κάθε καλοκαίρι αλλά και για τη στήριξη που δέχθηκε από όλους στη διάρκεια της κούρσας της.

«Ένα μέτριο 20άρι, ένα πολύ καλό 35άρι με πάρα πολλή ζέστη. Έμεινα πολύ συγκεντρωμένη, είχα πολλές μέρες που το σκεφτόμουν πως θα γίνει σήμερα. Κάποτα δεν πίστευα ότι μπορώ να βαδίσω με αυτές τις κοπέλες, τώρα μπορώ να τις κερδίζω. Είναι απίστευτο να φτάνεις σε τέτοιο επίπεδο.

Ο προπονητής μου χθες μου είπε ότι «Πρέπει να πιστέψεις ότι είσαι μία γρήγορη αθλήτρια, να πιστέψεις πως μπορείς να κάνεις κάτω από 1:28 στα 20χλμ. Και ήταν μια κακή μέρα. Σήμερα μπορείς να μείνεις δυνατή, είμαι σίγουρος, φαίνεσαι. Είσαι πιο σκληρή από τις άλλες κοπέλες που είναι εδώ». Ναι, είμαι σκληρή γενικά ένας σκληρός άνθρωπος».

«Η σκέψη μου στην Ελλάδα, η επιτυχία να πάρει λίγο από τα δάκρυα των Ελλήνων»

Η Ντρισμπιώτη παρ' ότι βρίσκεται στην Ουγγαρία, γνωρίζει τί συμβαίνει στην Ελλάδα με τις φωτιές που μαίνονται σε διάφορα σημεία της χώρας. Για τον λόγο αυτό, αποφάσισε τη στιγμή της μεγάλης ευτυχίας της να απευθυνθεί στους Έλληνες και να προσπαθήσει να τους δώσει λίγο κουράγιο:

«Η μόνη μου σκέψη ήταν πίσω στην Ελλάδα, σε όλα αυτά που περνάμε. Δυστυχώς, εμείς είμαστε σε ένα ακόμη πρωτάθλημα, λείπουμε και η χώρα μας καίγεται. Ελπίζω αυτή η επιτυχία να παίρνει λίγο από τα δάκρυα των Ελλήνων, να γίνονται δάκρυα χαράς. Σίγουρα δεν μπορώ να σώσω τον κόσμο αλλά εύχομαι να σβήσουν γρήγορα οι φωτιές, να μην θρηνήσουμε θύματα και όλοι μαζί να μπορέσουμε να κάνουμε μία αναδάσωση για να μπορέσει να ζήσει η χώρα μας ξανά από την αρχή. Δυστυχώς, η κλιματική αλλαγή είναι μεγάλη και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί.

Οι Έλληνες είμαστε μια γροθιά, μπορούμε να το κάνουμε. Είμαστε μαζί στα καλά και στα δύσκολα. Στα δύσκολα είμαστε πιο πολύ», δήλωσε.

«Ο κόσμος με αγαπάει, τα μετάλλια δεν με αλλάζουν»

Οι κερκίδες κατά μήκος της διαδρομής ήταν γεμάτες Έλληνες και ελληνικές σημαίες, με αποτέλεσμα η Ντρισμπιώτη να νιώθει πως δεν αγωνίζεται μόνη και να απολαμβάνει τη στήριξη του κόσμου:

«Εδώ σήμερα ήταν απίστευτο το κλίμα! Είχε παντού Έλληνες, νομίζω περισσότερους από 100, έβλεπα παντού σημαίες, άκουγα παντού το όνομά μου. Το απίστευτο ήταν πως και οι ξένοι, όλοι οι Ευρωπαίοι, από όλο τον κόσμο φώναζαν το όνομά μου! Χαίρομαι γιατί με αγαπάει ο κόσμος, με αγαπούν οι Έλληνες και με αγαπούν και οι ξένου και αυτό κάτι σημαίνει. Δεν ξέρω αν είμαι εξαιρετική, με αγαπούν γιατί κάτι βλέπουν σε μένα και είμαι πολύ χαρούμενη γι’΄αυτό.

Δεν με αλλάζουν τα μετάλλια, δεν με αλλάζουν όλα αυτά που λένε. Πάντα σκέφτομαι, μένω προσηλωμένη στους στόχους.

Ανήκω σε μία πολύ μικρή πόλη, στην Καρδίτσα, που ξέρω ότι με αγαπούν πολύ και ανυπομονώ να γυρίσω πίσω γιατί ξέρω πως έχουν χαρεί. Θα γίνει χαμός… Χαμός στην κύρα Γιώτα!»

Στη μαμά της η πρώτη αγκαλιά της Ντρισμπιώτη, όλη η οικογένεια στο πλευρό της

Η μητέρα της, η αδερφή της, ο σύζυγός της, φίλοι της και άνθρωποι που τη θαυμάζουν και τη στηρίζουν, βρέθηκαν στο πλευρό της σε αυτή τη μεγάλη της διάκριση.

Η Ντρισμπιώτη βάδιζε σε διαδρομή δύο χιλιομέτρων όπου, όπως μας εξήγησε και είδαμε και οι ίδιοι, βρίσκονταν Έλληνες και ελληνικές σημαίες. Φώναζαν το όνομά της, της έλεγαν «πάμε», άπλωναν τις σημαίες για να τις δει και να παίρνει δύναμη να συνεχίσει.

Ο σύζυγός της, μάλιστα, όπως έκανε και στον αγώνα των 20χλμ. έτσι και στον σημερινό αγώνα, περπατούσε κατά μήκος της διαδρομής για να την πετυχαίνει σε διάφορα σημεία και να της δίνει δύναμη ενώ, επειδή η Ντρισμπιώτη είναι αρκετά γρήγορη, αρκετές φορές την ακολούθησε και με πατίνι.

Στον τερματισμό, όλη της η οικογένεια ήταν εκεί. Η μαμά της, η αδερφή της, ο σύζυγός της, η οικογένειά της όλη, οι φίλοι της ακόμη και άγνωστοι που την αγαπούν και τη στηρίζουν και όταν δεν παίρνει μετάλλια.