Γράφει ο Γιώργος Αμβροσίου

Η απόφαση της Φώφης Γεννηματά να μην τοποθετήσει στην πρώτη θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας τον Ευάγγελο Βενιζέλο, κάτι που οδήγησε στην έξοδο τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, χαρακτηριστικέ ως απόφαση υψηλού ρίσκου.

Ξαφνικά, είδαμε όλοι να ασχολούνται με τον Βενιζέλο και το ΚΙΝΑΛ. Οι δεξιοί τον αγάπησαν διότι ήταν ο κύριος εκφραστής της ιδέας ότι το ΚΙΝΑΛ πρέπει να συγκυβερνήσει με την ΝΔ. Οι ΣΥΡΙΖΙΑΙΟΙ ξαφνικά άρχισαν να μιλάνε για την μεγάλη απώλεια του ΚΙΝΑΛ με σκοπό να λεηλατήσουν τις ψήφους του, ενώ μέχρι πριν λίγες μέρες τοποθετούσαν τον ΚΙΝΑΛ ως ουρά της ΝΔ. Πως γίνεται όμως από την μια να είναι πολιτικό κεφάλαιο ο Βενιζέλος που θέλει να σπρώξει το ΚΙΝΑΛ στην αγκαλιά της ΝΔ και από την άλλη να μας λένε ότι τώρα αυτό θα βοηθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ;

Κάπου τους χάνουμε όλους αυτούς με τους περίεργους και συμφεροντολογικούς τους συλλογισμούς. Το πρόβλημα και της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το ΚΙΝΑΛ παρέμεινε ζωντανό και πλέον προσπαθούν να το λεηλατήσουν ο καθένας για τον δικό του λόγο. Ο ΣΥΡΙΖΑ για να παραμείνει σε ένα ποσοστό πάνω του 20% και η ΝΔ για να αποκτήσει αυτοδυναμία.

Θεωρώ ότι η Φώφη Γεννηματά έκανε πολύ καλά και έσπρωξε τον Βενιζέλο στην έξοδο. Ένας αρχηγό που πήρε το ΠΑΣΟΚ πάνω από το 40% και στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 το άφησε στο 4,68%. Φυσικά, προηγουμένως έγινε αντιπρόεδρος και υπουργός οικονομίας του Σαμαρά και της ΝΔ και εκεί ήρθε η κατάρρευση. Χρεώθηκε όλα τα μέτρα ο Βενιζέλος και το ΠΑΣΟΚ και βγήκε λάδι η ΝΔ, λες και δεν είχε την παραμικρή ευθύνη για την οικονομική κατάρρευση της χώρας μας.

Με αρχηγό την Φώφη Γεννηματά το ΚΙΝΑΛ δεν σημείωσε μεγάλες εκλογικές επιδώσεις, αλλά σε κάθε περίπτωση σταμάτησε την κατρακύλα, έκανε την προσπάθεια ένωσης του χώρου της κεντροαριστεράς και γενικά κράτησε την παράταξη όρθια και στις ευρωεκλογές έγινε τρίτη δύναμη.

Αγκάθι σε παραπέρα διεύρυνση της παράταξης ήταν οι φωνές που μιλούσαν από την μια για σύμπλευση με τον ΣΥΡΙΖΑ και από την άλλη με την ΝΔ. Η συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ αποφεύχθηκε και τώρα που κατέρρευσαν, έρχεται η σειρά αυτών που κόπτονται μην δεν πάρει αυτοδυναμία η ΝΔ και ράβουν κοστούμια για να πάρουν καρέκλες σε μια νέα συγκυβέρνηση.

Μάλλον μέσα στο ΚΙΝΑΛ υπερισχύουν οι φωνές που λένε στην Φώφη να δηλώσει ξεκάθαρα ότι σε καμία περίπτωση δεν θα συνεργαστεί με την ΝΔ. Με τον Βενιζέλο επικεφαλής στο επικρατείας δεν θα την πίστευε κανένας και αυτό θα το πλήρωνε το κόμμα. Μεγάλη μερίδα θα πήγαινε στον ΣΥΡΙΖΑ μιας και με τίποτα δεν θα ψήφιζε ένα μόρφωμα που το μόνο που στόχευε ήταν να μπει σε μια συγκυβέρνηση.

Το ΚΙΝΑΝ ή όπως αλλιώς θα λέγεται μια παράταξη που θα κινείται πέριξ του σοσιαλισμού, θα πρέπει με κάθε τρόπο να μείνει εκτός εξουσίας για αρκετά χρόνια και να αναδιοργανώσει την μεγάλη παράταξη της κεντροαριστεράς που ποτέ δεν αφομοιώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ευχής έργον θα ήταν να έμειναν εκτός ψηφοδελτίων δική τους θέληση και όλα τα στελέχη του ΚΙΝΑΛ που διατέλεσαν υπουργοί και έχουν συνδέσει το όνομά τους με όσα αρνητικά συνέβησαν στην Ελλάδα τα τελευταία 10 χρόνια. Οι Γιώργος Παπανδρέου, Κώστας Σκανδαλίδης, Ανδρέας Λοβέρδος, Εύη Χριστοφιλοπούλου, Λεωνίδας Γρηγοράκος, Δημήτρης Κρεμαστινός, Βασίλης Κεγκέρογλου, Σίμος Κεδίκογλου και ίσως και άλλοι, δεν προσθέτουν πλέον τίποτα στο ΚΙΝΑΛ παρά μόνο αφαιρούν.

Σε δεύτερη φάση και μετά τις εθνικές εκλογές, πρέπει να αποχωρήσει και η Φώφη Γεννηματά και να δώσει την θέση της σε στέλεχος τη νέας γενιάς που μπορεί να είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο Παύλος Χριστίδης ή κάποιος άλλος που θα βγει από τα γεννοφάσκια της παράταξης.

Όταν θα αρχίσει η ολοκληρωτική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ που θα γίνει μέσα από δύο ή τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, τότε το ΚΙΝΑΛ θα είναι έτοιμο να αναλάβει ξανά την διακυβέρνηση της χώρας. Αυτό θα γίνει σε τέσσερα έως οκτώ χρόνια.

Αν δεν ακολουθήσει αυτό τον δρόμο, τότε είναι καταδικασμένο σε οριστική διάλυση μιας και τα ποσοστά θα το οδηγήσει γρήγορα εκτός βουλής με ότι αυτό σημαίνει.