Γράφει ο Γιώργος Αμβροσίου

Το βράδυ της Πέμπτης 29 Δεκεμβρίου έφυγε από τη ζωή νικημένος από τον καρκίνο σε ηλικία 82 ετών, ο Βραζιλιάνος διεθνής ποδοσφαιριστής Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο γνωστός ως Πελέ.

Τι να πει κανείς για αυτό τον ποδοσφαιριστή. Είδα πριν δύο χρόνια την ταινία για τη ζωή του, το πως σε ηλικία 17 ετών βρέθηκε να είναι πρωταγωνιστής και να κερδίζει το παγκόσμιο κύπελο στην Σουηδία και θυμήθηκα όλα όσα είχα δει στο παρελθών για τον παγκόσμιο αυτό θρύλο. Έμαθα όμως και κρυφές πτυχές της ζωής του. Πως από μια φτωχή οικογένεια της πόλης Τρες Κορασόες της Βραζιλίας, κατάφερε να κάνει μια τεράστια καριέρα και να είναι ο άνθρωπος που έμαθε τους ανθρώπους της βόρειας Αμερικής να βλέπουν ποδόσφαιρο όταν έκλεισε την καριέρα του στον Κόσμο της Νέας Υόρκης.

Ένας ποδοσφαιριστής που αρνήθηκε να πάρει μεταγραφή σε άλλη ομάδα πέρα από την αγαπημένη του Σάντος και την ερχόμενη Δευτέρα η σορός του θα τεθεί σε λαικό προσκύνημα μέσα στο κέντρο του γηπέδου της θρυλικής αυτής ομάδας.

Ο ποδοσφαιριστής που σε όλη του την καριέρα πέτυχε 1089 γκολ, κέρδισε τρία μουντιάλ, σε 92 αγώνες με την Εθνική Βραζιλίας πέτυχε 77 γκολ, κέρδισε 10 Πρωταθλήματα Παουλίστα, 6 πρωταθλήματα Βραζιλίας, 4 Τουρνουά Ρίο-Σάο Πάολο, 2 Κόπα Λιμπερταδόρες, 2 Διηπειρωτικά Κύπελλα, 1 Διηπειρωτικό Σούπερ Κύπελλο και πολλά ακόμη μικρότερης σημασίας κύπελλα και πρωταθλήματα, πέρασε πλέον στην αιωνιότητα και θα μείνει για πάντα αξέχαστος. Με την ευκαιρία του θανά του, θα τον μάθουν και όσοι νέοι δεν τον ήξεραν μέχρι σήμερα.

Για μένα προσωπικά, ο ΠΕΛΕ είναι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών και θα εξηγήσω γιατί, μιας και θα γίνει πλέον πολύς λόγος γύρω από το θέμα αυτό. Ο ΠΕΛΕ δεν ήταν μόνο ο καλύτερος ποδοσφαιριστής, αλλά και πρότυπο ανθρώπου και αθλητή. Σε αυτόν θέλουμε να μοιάσουν τα παιδιά μας και όχι στον Μαραντόνα και κάτι νεόκοπους «θρύλους» που δείχνουν τον κακό εαυτό τους στο γήπεδο και εκτός.

Το να δώσει κανείς τον τίτλο του κορυφαίου στον κόσμο, δεν αρκεί απλά να κλοτσάει την μπάλα καλύτερα από τους υπόλοιπους που και αυτό ο ΠΕΛΕ το έκανε καλύτερα. Πρέπει να ποιεί ήθος με όλη του τη ζωή και ο ΠΕΛΕ τα είχε όλα αυτά. Ήταν ένας ευγενής άνθρωπος, έκανε μια μεγάλη οικογένεια, έγινε Υπουργός Αθλητισμού της Βραζιλίας, τα έκανε όλα όμορφα και ωραία όπως αρμόζει σε έναν κορυφαίο.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι κορυφαίος ήταν ο Μαραντόνα. Διαστημικός παίκτης, αλλά η καριέρα του κράτησε λίγο διότι τον έφαγαν οι καταχρήσεις. Πιάστηκε ντοπαρισμένος με κοκαΐνη, τιμωρήθηκε και γενικά είχε μια ζωή που είναι παράδειγμα προς αποφυγήν.

Κάποιοι λένε ότι κορυφαίος ίσως τελικά να είναι ο Μέσι. Πέτυχε και αυτός απίστευτα πράγματα στο ποδόσφαιρο, αλλά ακόμη και αυτό το σκάσε ηλίθιε που είπε ο Μέσι στον Ολλανδό στην συνέντευξη τύπου, ο ΠΕΛΕ δεν θα το έλεγε ποτέ.

ΠΕΛΕ λοιπόν, ένας και μοναδικός. Αυτός είναι κατά τη γνώμη μου ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, τουλάχιστον μέχρι σήμερα μιας και αυτή η σύγκριση θα συνεχιστεί και στο μέλλον. Από όσους όμως έχουμε δεί μέχρι σήμερα, ο ΠΕΛΕ είναι μακράν ο καλύτερος.Αν κάποιος θέλει να τον ξεπεράσει, πρέπει να προσπαθήσει πολύ εντός και εκτός γηπέδου...