Γράφει ο Γιώργος Αμβροσίου

Είναι αλήθεια ότι οι κατά καιρούς δηλώσεις του Στέφανου Τσιτσιπά, δεν με βρίσκουν σύμφωνο, αλλά επίσης θεωρώ ότι δεν συμβαδίζουν και με την θέση που με πολύ κόπο έχει κατακτήσει δουλεύοντας από μικρό παιδί και που τον έφτασαν στο Νο 3 στον κόσμο του παγκόσμιου τένις.

Εκεί που κάποτε βρίσκονταν τα ιερά τέρατα του τένις, όπως ο Σουηδός Μπόργκ, ο Αμερικανός Μακ Εν ρόου και οι κοντινοί μας Ναδάλ, Τζόκοβιτς κ.λ.π. σήμερα βρίσκεται ένα ελληνόπουλο σε ηλικία μόλις 23 ετών. Αυτό μας κάνει όλους χαρούμενους, αλλά ο Στέφανος με τις δηλώσεις του δεν μας αφήνει να νιώσουμε και υπερήφανοι.

Δεν θα σταθώ μόνο στην δήλωση ότι δεν έκανε το εμβόλιο που είναι και ένα καθαρά προσωπικό ζήτημα που έχει διχάσει όχι μόνο τους Έλληνες, αλλά και σε παλιότερη δήλωσή του ότι δεν έχει η Ελλάδα ΧΑΡΟΝΤΣ για να κάνει τα ψώνια του. Λες και κάθεται πολύ στην Ελλάδα και του λείπει το συγκεκριμένο κατάστημα.

Οι δηλώσεις αυτές του Στέφανου, νομίζω ότι χαρακτηρίζονται από καθαρή επιπολαιότητα, αλλά και ότι μάλλον στην μέχρι τώρα ζωή του, ασχολήθηκε μόνο με το τένις και άφησε σε δεύτερη μοίρα τα υπόλοιπα.

Αρχίζω λοιπόν να πιστεύω ότι το παιδί αυτό, στην προσπάθεια όλης της οικογένειας να τον κάνει έναν πρωταθλητή που θα κερδίζει δόξα και κυρίως πολύ χρήμα, τον άφησαν έξω από την ζωή και τα προβλήματα του κόσμου. Ο Στέφανος προφανώς ζει σε έναν δικό του κόσμο και νομίζω ότι είναι καιρός να ασχοληθεί και με άλλα πράγματα στη ζωή του. Αυτά θα τον βοηθήσουν πρώτα να ολοκληρωθεί ως άνθρωπος και εκ του αποτελέσματος αυτό θα τον βοηθήσει και να γίνει και ο κορυφαίος στο άθλημα που κάνει.

Θα σταθώ όμως και σε κάτι άλλο. Ο Στέφανος με τα λεφτά που έχει, θα μπορούσε άνετα να έχει προσλάβει έναν σύμβουλο επικοινωνίας που θα του διαχειρίζονταν τα social media και θα μπορούσε με τις αναρτήσεις του να του έχει φτιάξει ένα προφίλ που όλες οι μανάδες θα τρελαίνονταν να κάνουν γαμπρό ένα τόσο καλό παιδί. Δεν το έκανε όμως και γράφει ο ίδιος αυτό που πιστεύει, ακόμη και αν από μια μεγάλη μερίδα του κόσμου αυτό κρίνεται άστοχο ή θεωρείται λάθος. Με άλλα λόγια, το παιδί αυτό είναι ο εαυτός του. Ένας αυθεντικός άνθρωπος, ένας αθλητής που είναι αυτό που βλέπουμε και όχι ένα ψεύτικο κατασκεύασμα που άλλο είναι και άλλη γνώμη έχουμε εμείς γι’ αυτόν. Αυτό μου αρέσει στον Στέφανο, διότι λίγοι το κάνουν αυτό, όταν φτάνουν σε τόσο υψηλό επίπεδο στο αντικείμενο που ασχολούνται.

Λένε κάποιοι ότι ο Τσιτσιπάς και ο κάθε Τσιτσιπάς, επειδή αποτελούν πρότυπα για την νεολαία πρέπει να είναι προσεκτικοί. Εδώ πάλι γίνεται ένα μεγάλο λάθος. Ένας αθλητής, ένα ηθοποιός, ένας επιστήμονας, είναι πρότυπα για αυτό που πέτυχαν στη ζωή τους και όχι γενικότερα για την στάση τους ως άνθρωποι. Υπήρξαν άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη που έμειναν στην ιστορία, αλλά στην ζωή τους ήταν περίεργοι, (τώρα τους λέμε εκκεντρικούς), είχαν περίεργες συνήθειες, φέρονταν άσχημα, αλλά αυτό που έκαναν έμεινε στην ιστορία, είτε σαν μια ανακάλυψη, είτε ως ένα συγγραφικό έργο, είτε ως ένα μουσικό σύνολο.

Τα μεγάλα πράγματα όμως γίνονται από τέτοιου είδους ανθρώπους. Από ανθρώπους που θυσιάζουν τα πάντα για να πετύχουν αυτό που εμείς βλέπουμε και αυτό τους κάνει απόμακρους και εκκεντρικούς. Τα μεγάλα πράγματα δεν τα πέτυχε ποτέ κανένας από αυτούς που βλέπουμε καθημερινά γύρω μας και αναλώνουν τη ζωή τους σε ένα σκάρτο οκτάωρο δουλειάς, στο τσιπουράδικο, το καφενείο έναν περίπατο και έναν Κυριακάτικο εκκλησιασμό.

Αυτοί που διακρίνονται, ματώνουν καθημερινά και στερούνται όλα όσα εμείς απολαμβάνουμε απλόχερα. Ας τους κρίνουμε λοιπόν επιεικώς και ας απολαύσουμε τα καλά που μας προσφέρουν...