Άρθρο της Δώρας Θωμοπούλου, Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, Μέλος του Τομέα Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ, Υποψήφια Βουλευτής Ν. Καρδίτσας στις βουλευτικές εκλογές του 2012.

Μέσα στο ζοφερό τοπίο που απλώνει τη σκιά του πάνω από τη χώρα, οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά, θεωρώ κομβικής σημασίας και ελπιδοφόρα εξέλιξη, όχι μόνο για τον πολιτικό χώρα, στον οποίο αγωνίζομαι, αλλά και για τη χώρα μας συνολικά, τη συνάντηση και συμπαράταξη ανθρώπων και δυνάμεων στον πολύπαθο χώρο της Κεντροαριστεράς, μετά την υπεράνθρωπη προσπάθεια που κατέβαλε η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φώφη Γεννηματά.

Κάθε νοήμων, ευαίσθητος και ενεργός πολίτης δε μπορεί να μη χαιρετήσει την απόφαση συμπόρευσης του ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, όπου μαζί με τη ΔΗΜΑΡ και τις Κινήσεις Πολιτών, ανοίγουν ένα νέο πλαίσιο και διαμορφώνουν τη νέα εποχή για την Δημοκρατική παράταξη. Και τούτο, διότι ο καημός των ανθρώπων που στηρίζουν παραδοσιακά τα πολιτικά σχήματα στο χώρο της Κεντροαριστεράς και η εύλογη πικρία τους για την εσωστρέφεια και την εικόνα χαρακωμάτων που απέπνεε ο χώρος μας τα τελευταία χρόνια, δείχνει να αντισταθμίζεται από την δυναμική που αναπτύσσει και διαχέει στην κοινωνία κάθε ενωτική πρωτοβουλία. Αρκετά πια με την ομφαλοσκόπηση, τα αυτιστικά και κατά βάθος ναρκισσιστικά σύνδρομα, ιδιαίτερα μάλιστα την ώρα που η χώρα πλήττεται ανεπανόρθωτα.

Αν αναλογιστούμε ψύχραιμα, νηφάλια και κριτικά τη συνεισφορά της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης που ενσάρκωσε με μοναδικό τρόπο ο Ανδρέας Παπανδρέου στον τόπο και στο λαό, δε θα στεκόμαστε με ηττοπάθεια και αλληλοκατηγορίες, αλλά με αίσθημα δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας απέναντι στην ισοπεδωτική και διαστρεβλωτική της πραγματικότητας ρητορική που έχει καλύψει – και με δική μας ευθύνη – τον ορίζοντα. Γιατί δεν μας αναλογεί ο ρόλος των απολογουμένων σε αυτό το κυνήγι μαγισσών που έχουν εξαπολύσει οι τραγικά υπεύθυνοι για την ολέθρια κατάσταση που παρέδωσε η καραμανλική διακυβέρνηση στον τόπο, και την οποία κληθήκαμε εμείς να διαχειριστούμε με αίσθημα ευθύνης και πατριωτικού καθήκοντος. Ούτε μας αγγίζει ο άκρατος λαϊκισμός της αυτοαποκαλούμενης κυβερνητικής αριστεράς που βυθίζει τη χώρα όλο και πιο βαθιά στο τέλμα.

Είναι καιρός, με ανασυνταγμένες τις δυνάμεις μας, με το όραμα και τα άξια στελέχη μας, με τη δύναμη του δημοκρατικού και προοδευτικού μας κόσμου, να ανασκουμπωθούμε και να ξαναβγούμε μπροστά, κι όχι να δίνουμε, σα φτωχοί συγγενείς, μάχες οπισθοφυλακών και συνεχών αναδιπλώσεων. Ο ταλαιπωρημένος κόσμος της εργασίας, ο αγρότης, ο μη προνομιούχος, ο χρεωκοπημένος και ο αβοήθητος μικρός επιχειρηματίας, ο αυτοαπασχολούμενος, ο άνεργος και ο εξωθούμενος στη μετανάστευση νέος, όλοι οι συνάνθρωποί μας που συνιστούν τη συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας, προσβλέπουν σε μας. Γιατί διαθέτουν την ιστορική πείρα και μπορούν να διακρίνουν μεγέθη και αναστήματα.

Δεν έχουμε την πολυτέλεια, πολύ δε περισσότερο το δικαίωμα να τους απογοητεύσουμε. Είναι ώρα μάχης, πολέμου. Το προσκλητήριο της Προέδρου Φώφης Γεννηματά προς όλους και όλες είναι διαρκές, οι πόρτες της μεγάλης δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης είναι ανοιχτές και δεν περισσεύει κανείς. Σε μας προσβλέπει ο απογοητευμένος και διαψευσμένος πολίτης. Τον αγκαλιάζουμε και προχωράμε μαζί, ξανά, με λογισμό και μ’ όνειρο…