Από τον Χάρη Ανδρεόπουλο*

Διαβάζοντας την περίφημη αφίσα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης «Θες από φέτος Πανελλαδικές χωρίς ελάχιστη βάση εισαγωγής; #πάμε κάλπη. Ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ» ομολογώ ότι ένιωσα μια αμηχανία, υπό την έννοια ότι δυσκολεύθηκα να πιστέψω ότι λίγες εβδομάδες (μόλις δύο και κάτι) πριν τις Πανελλαδικές Εξετάσεις για την εισαγωγή στα ΑΕΙ θα ερχόταν ένα κόμμα (και δη το της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως) το οποίο, εργαλειοποιώντας την αγωνία των μαθητών, θα επιχειρούσε να υφαρπάξει τη ψήφο τους τάζοντάς τους “λαγούς με πετραχήλια”, δηλ. την είσοδό τους στο Πανεπιστήμιο ακόμη και με λευκή κόλλα! Αμεσο το μήνυμα της αφίσας, χωρίς περιστροφές. Ψηφίζεις και μπαίνεις. Τόσο απλά…

Ακούγοντας, επίσης, τις προεκλογικές αυτές ημέρες στο Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην Πρωθυπουργό της χώρας (2015-2019) κ. Αλέξη Τσίπρα να καταγγέλλει την Κυβέρνηση για τη θέσπιση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής και να εξαγγέλλει ότι θα την καταργήσει γιατί είναι …«κρίμα κι άδικο»(!!!) να μένουν εκτός Πανεπιστημίου υποψήφιοι (ακόμη κι αυτοί που γράφουν από μονάδα [01] έως οκτώ [08] με εννιά [09] στις εξετάσεις), προβληματίσθηκα πολύ. Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη κριτική ξεπερνάει τα όρια του λαϊκισμού (με τον οποίο, δυστυχώς, είναι εμποτισμένο το πολιτικό μας σύστημα) εγγίζοντας, εν προκειμένω, τα όρια του εμπαιγμού.

Ήθελα να πιστεύω ότι ένας νέος σε ηλικία (48χρονος) πολιτικός που τυγχάνει να είναι -και μπράβο του- διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός του ΕΜΠ, θα εκόμιζε έναν άλλο αντιπολιτευτικό λόγο -λόγο παρρησίας και ειλικρίνειας- και μιαν άλλη (νεωτερική, ορθολογική - στον άξονα της κοινής λογικής, εν πάση περιπτώσει, κινουμένη) αντίληψη, ειδικά για τα θέματα που αφορούν την Εκπαίδευση, δηλ. το αγαθό που αποτελεί την καλύτερη επένδυση για τη χώρα, αλλά δεν...

Δεν ξέρω πώς ένιωσες εσύ φίλε αναγνώστη, αλλά εγώ, διαβάζοντας αυτές τις δηλώσεις του πρώην Πρωθυπουργού, με τις οποίες λίγο-πολύ ο κ. Τσίπρας θεωρεί λογικό να εισέρχεται στο ελληνικό Πανεπιστήμιο ένας απόφοιτος Λυκείου που αδυνατεί να περάσει τα (ισχύοντα σ’ όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου) ελάχιστα όρια του πήχη στις εισαγωγικές εξετάσεις (αυτό λέμε «βάση»), λυπήθηκα και απογοητεύτηκα. Αλλά και εξοργίστηκα για το γεγονός ότι, ενώ ο πλανήτης βρίσκεται στο κατώφλι της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης που χαρακτηρίζεται από την ευφυή εκμάθηση/αυτοεκπαίδευση των ίδιων των Μηχανών (Machine Learning), την επιστήμη των Δεδομένων (Data Science) και την Τεχνητή Νοημοσύνη (Artificial Intelligence) που συνδυαστικά δημιουργούν νέες προκλήσεις και ευκαιρίες, εμείς εδώ στην Ελλάδα συζητούμε ακόμη αν θα πρέπει να υπάρχει ή όχι ένα πιστοποιημένο κριτήριο ελάχιστης γνωστικής επάρκειας, μια ελάχιστη βάση εισαγωγής στα Πανεπιστήμια και στα Πολυτεχνεία. Θα περίμενα από ένα πρώην Πρωθυπουργό να ανησυχεί που υπάρχουν στα ελληνικά ΑΕΙ φοιτητές που δεν ξέρουν να γράφουν, δεν κατανοούν κείμενο, δεν γνωρίζουν να λύνουν εξίσωση, αλλά δεν...

Θα περίμενα από έναν πολιτικό που τυγχάνει διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός (και δη του ΕΜΠ) και ξέρει καλά (πολύ καλά!) ότι με 3 στα Μαθηματικά ή 4 στη Φυσική, ή 5 στη Χημεία είναι αδύνατον να παρακολουθήσεις σπουδές σε Πανεπιστήμιο, να είναι πιο μετρημένος στις υποσχέσεις του, καθώς ο ίδιος ξέρει καλά (πολύ καλά!) τις απαιτήσεις και προδιαγραφές που έχουν οι σπουδές σ’ ένα Πανεπιστήμιο, σ’ ένα Πολυτεχνείο. Πώς να παρακολουθήσει π.χ. «Ανώτερα Μαθηματικά» κ. Πρόεδρε ένα φοιτητής που εισήλθε σε Πανεπιστημιακή Θετικών Επιστημών ή Πολυτεχνική Σχολή με επίδοση «03» ή «04» στο μάθημα των Μαθηματικών στις εισαγωγικές;

Να υπενθυμίσω ορισμένες τραγελαφικές περιπτώσεις εισαγωγής σε ΑΕΙ έως το 2020 (με τον νόμο Γαβρόγλου/ΣΥΡΙΖΑ); Είχαν, λοιπόν, εισέλθει υποψήφιοι των Πανελλαδικών ως επιτυχόντες με μέσο όρο εισαγωγής: 0,6 (δηλ. με λευκή κόλλα!!!) στο Δασολογίας (Καρπενησίου, του Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών, παρακαλώ...), με 3,1 στο Μαθηματικό (της Σάμου - ακόμη τρίζουν τα κόκκαλα του Πυθαγόρα, του Σαμίου), με 3,1 στο Τμήμα Πληροφορικής (του Παν/μίου Αιγαίου), με 3,4 στο Τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος (Παν/μίου Πατρών), με 6,3 στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών (Παν/μιο Κρήτης), με 6,5 στο Γεωπονίας (του Βόλου, Παν/μίου Θεσσαλίας), με 7,4 στο Ιστορίας (της Κερκύρας, Ιονίου Παν/μίου), με 8,5 στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών (Παν/μιο Πελοποννήσου) κ.λπ., κ.λπ. Ήταν σαν ένα «σύστημα» που θεωρούσε επιτυχημένη την προσπάθεια ενός αθλητή στο άλμα εις ύψος ακόμα κι όταν περνούσε κάτω απ’ τον πήχη (!..). Όλοι στο Πανεπιστήμιο! Περάστε κόσμε!.. Μέχρι που ήλθε το 2021 και (με τη βάση εισαγωγής που θέσπισε η …”κακούργα” η Kεραμέως/ΝΔ) επιτυχημένη θεωρείται η προσπάθεια όταν ο αθλητής περνάει πάνω από τον πήχη, ο μαθητής πάνω από τη βάση.

Και μιας και μιλάμε για αριθμoύς, ιδού δύο (κατά τη γνώμη μου πολύ σοβαρά) ζητήματα που θα πρέπει ν’ απασχολήσουν τον δημόσιο διάλογο για την εν Ελλάδι Ανώτατη Εκπαίδευση. Πρώτον, εις ό,τι αφορά τον αριθμό των Τμημάτων ΑΕΙ, έχουμε σήμερα, ως χώρα, 26 κρατικά ΑΕΙ με 460 Τμήματα (τα παλαιά Τμήματα των AEI μαζί με τα «πανεπιστημιοποιηθέντα» ΤΕΙ, επί υπουργίας ΣΥΡΙΖΑ / Γαβρόγλου) Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης διασκορπισμένα σε 70 πόλεις της χώρας –δηλαδή τόσο όσα δεν έχει η (υπερ-) δεκαπλάσια σε έκταση και πληθυσμό Ρωσία! Σαν …πολλά δεν είναι 460 Τμήματα ΑΕΙ για τη χώρα μας; Δεύτερον, εις ό,τι αφορά τον αριθμό των εισακτέων: τα τελευταία χρόνια (60.000, 70.000, 80.000...) είναι υπερβολικός για τα ελληνικά δεδομένα και στις πλείστες των περιπτώσεων εξυπηρετεί συμφέροντα, όχι αναπτυξιακά, αλλά κατά το μάλλον ή ήττον, «πελατειακά» («Δώσε θέσεις, κι άλλες θέσεις, χιλιάδες θέσεις»). Δεν υπακούει σε καμία λογική, δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση από τις μελλοντικές ανάγκες της αγοράς, αγνοεί εντελώς τις υποδομές των Σχολών, επιβραβεύει έμμεσα και συντηρεί ένα γενικευμένο κλίμα ήσσονος προσπάθειας και υποβαθμίζει εκ των πραγμάτων το επίπεδο σπουδών, καθηλώνοντας τα Πανεπιστήμια σε ρόλο κομπάρσου, τη στιγμή που η ανώτατη εκπαίδευση σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο κινείται πια με υπερηχητικές ταχύτητες και σε λίγα χρόνια οι διαφορές μας θα είναι, δυστυχώς, χαώδεις και μη αναστρέψιμες.

Ο Χάρης Ανδρεόπουλος είναι καθηγητής Β/θμιας Εκπ/σης, κλ. ΠΕ01

Πηγή: eleftheria.gr