Γράφει ο Γιώργος Αμβροσίου.

Με θλίψη παρακολουθούμε τα όσα συνέβησαν στο επίμαχο αστυνομικό τμήμα με τους αστυνομικούς που δεν προστάτευσαν την άτυχη Κυριακή Γρίβα με αποτέλεσμα να την σκοτώσει ο ψυχασθενής πρώην σύντροφό της έξω από το αστυνομικό τμήμα. Μάλιστα ένας αστυνομικός είχε το θράσος να πει στο κορίτσι που πήγε να ζητήσει βοήθεια την φράση, «το περιπολικό δεν είναι ΤΑΞΙ».

Ακούσαμε τον διάλογο που είχε τηλεφωνικά με την άτυχη κοπέλα. Αυτή του έλεγε ότι φοβάται να πάει στο σπίτι της που είναι δύο λεπτά από το αστυνομικό τμήμα, του είπε ότι ήταν έξω από αυτό και δεν του πήγε στο μυαλό να της πει, «κοπέλα μου, μπες μέσα στο τμήμα και περίμενε να δώσουμε λύση». Την ρωτούσε φυσικά αν έκανε μήνυση, κάτι που βάση του νόμου ήταν προαπαιτούμενο για να πάει η αστυνομία και να τον συλλάβει, κάτι που το θύμα δεν είχε κάνει, είτε από φόβο για τον μετέπειτα δράστη, είτε από τον φόβο της κοινωνικής κατακραυγής μιας και δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσεις την κοινωνία.

Η αστυνομία ανακοίνωσε ότι απομάκρυνε από την θέση τους 5 αστυνομικούς. Τι όμως και αν έγινε αυτό, όταν στο τέλος θα τους επιβληθούν διοικητικές ποινές όπως στέρησης μισθού για 15 μέρες ή ένα μήνα και μετά θα επιστρέψουν στη θέση τους;

Αν δεν νιώσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι τον κίνδυνο της απόλυσης, δεν θα γίνει τίποτα. Θα ξεχασθεί και η δολοφονία Κυριακής και ο τρόπος που έγινε και θα πάμε για άλλα. Αν δεν νιώσει ο κάθε δημόσιος υπάλληλος ότι μπορεί όπως στον ιδιωτικό τομέα να χάσει τη δουλειά του και από την ασφάλεια της μόνιμης εργασίας στο δημόσιο, μπορεί να γίνει μετανάστης στην Γερμανία να πλένει πιάτα, τίποτα δεν θα αλλάξει;

Η Ελλάδα έχει 57 χιλιάδες αστυνομικούς και λέμε ότι δεν φτάνουν για να μας αστυνομεύσουν. Πως να φτάσουν όταν κάποιοι χιλιάδες από αυτούς είναι αποσπασμένοι σε γραφεία πολιτικών, είτε αποσπασμένοι στον τόπο καταγωγής τους διότι εκλέχτηκαν απλά τοπικοί σύμβουλοι στο χωριό τους; Βγάλε τους αποσπασμένους, βγάλε κάποιους παλιούς που επειδή είναι στην σύνταξη έχουν βαρεθεί τη ζωή τους (κάποιοι όχι όλοι), βγάλε κάποιους που στην πορεία του χρόνου έχουν προβλήματα σωματικής ή ψυχικής υγείας, βγάλε και τους εκ συστήματος τεμπέληδες, βγάλε και τους επίορκους που είναι στο σώμα για να κονομήσουν και ότι να μας φυλάξουν και στο τέλος θα δείτε πόσοι μας μένουν. Το ίδιο συμβαίνει φυσικά σε όλο τον δημόσιο τομέα.

Έγραψε μια φίλη προχθές στο facebook μαζί με φωτογραφίες ότι οι τουαλέτες του νοσοκομείου δεν ήταν καθαρές. Όταν την έγραψα ότι η ευθύνη είναι και του πολίτη που κατουράει έξω από την λεκάνη και πετάει το χαρτί έξω από τον κάδο, αλλά και ότι η καθαρίστρια είναι μόνιμη και ότι δεν την κουνάει κανείς ότι και να κάνει.

Λέμε για τους αστυνομικούς που άφησαν την άτυχη Κυριακή απροστάτευτη. Έχουμε όμως και όσα άλλα παραδείγματα καλών αστυνομικών. Πριν λίγες μέρες στο Μουζάκι είχαμε ένα αντίστοιχο περιστατικό όπου στις 5 το πρωί μια κοπέλα που βρίσκονταν σε ένα μπαρ, κάλεσε το 100 και είπε ότι ένας Ιρακινός την απείλησε με όπλο. Βάρδια ήταν η διοικητής του Αστυνομικού Τμήματος Μουζακίου και ένας ακόμη αστυνομικός. Πως λειτούργησαν οι αστυνομικοί; Φόρεσαν αλεξίσφαιρα γιλέκα, κάλεσαν και ενισχύσεις από την Καρδίτσα και πήγαν αμέσως στο συμβάν και προστάτευσαν την κοπέλα. Όταν όμως μπήκαν μέσα στο μπαρ, οι περισσότεροι από τους 50 θαμώνες οι περισσότεροι Έλληνες και άλλοι διαφόρων εθνικοτήτων, ξέρετε τι έκαναν; Άρχισαν να φωνάζουν και να βρίζουν τους αστυνομικούς επειδή πήγαν να συλλάβουν τον Ιρακινό που απείλησε την γυναίκα με το όπλο. Μάλιστα, έσπρωξαν την αστυνομικό που έπεσε πάνω σε διερχόμενο όχημα και ευτυχώς δεν την κλαίει σήμερα η οικογένειά της. Τελικά, έγιναν τέσσερις συλλήψεις. Όμως, ενώ η αστυνομία έδρασε σωστά, δεν αντιμετώπισε εχθρική συμπεριφορά από τους πολίτες; Αν οι αστυνομικοί έλεγαν ότι περιμένουν πρώτα ενισχύσεις και μέχρι να πάνε στο συμβάν είχαμε σήμερα μια γυναίκα νεκρή, τι θα λέγαμε όλοι εμείς και μαζί και οι ίδιοι οι θαμώνες του μπαρ που αποδοκίμαζαν με τις φωνές τους και κάποιοι έσπρωχναν τους αστυνομικούς; Τα ίδια που λέμε σήμερα με την υπόθεση της άτυχης Κυριακής.

Πάμε όμως και σε κάτι άλλο; Καλό θα είναι όσοι έχουμε κορίτσια να τα εκπαιδεύουμε έτσι ώστε να στέκονται μακριά από τοξικούς και βίαιους άντρες. Αυτά θα πρέπει να διδάσκει και το σχολείο σε κάποιο σχετικό μάθημα. Καθημερινά γινόμαστε κοινωνοί διαφόρων περιστατικών που συμβαίνουν τα σχολεία μας όπου κάποια αγόρια έστω και αναπτύσσοντας μια φιλική σχέση με ένα κορίτσι, έχει μια συμπεριφορά σαν το κορίτσι να είναι κτήμα του και του ανήκει. Πρέπει εμείς οι ίδιοι να μιλάμε με τα παιδιά μας. Το ίδιο να κάνουν και όσοι έχουν αγόρια και να σταματήσουν να τα μεγαλώνουν σαν να είναι ανώτερα όντα από τα κορίτσια. Αυτό πλέον δεν έχει πέραση στις μέρες μας και πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους. Τι έκανε η καημένη η Κυριακή; Πήγε και έμπλεξε με έναν ψυχάκια και το πλήρωσε με τη ζωή της.

Είδατε τι έγινε με την γυναίκα του τραγουδιστή Γιοκαρίνη που πρώτα τον κατάγγειλε για ενδοοικογενειακή βία και μετά βγήκαν χαμογελαστοί από το Αστυνομικό τμήμα και είπαν ότι ήταν παρεξήγηση; Αν αύριο την σκοτώσει ποιος θα φταίει; Η αστυνομία, η εισαγγελία ή η ίδια;

Μήπως όμως θα φταίει και η κοινωνία – όλοι εμείς - που κατακρίνει κάποιον που καταγγέλλει έναν άλλον; Μια γυναίκα που θα καταγγείλει τον φίλο της θα βρεθούν πολλοί άλλοι που θα τις ρίξουν μερίδιο ευθύνης. Θα αρχίσουν να λένε ότι ήταν έτσι και αλλιώς και αλλιώτικα, ότι αυτή έφταιγε και ότι κάτι έκανε και ο άλλος τρελάθηκε κ.λ.π. Έτσι, κάποιες γυναίκες τρώνε ξύλο και το βουλώνουν διότι φοβούνται, διότι έχουν παιδιά και δεν θέλουν να τα στιγματίσουν, είτε επειδή δεν έχουν δουλειά και βολεύονται δίπλα σε έναν βίαιο άντρα που όμως τους προσφέρει τα προς το ζην.

Πως θα εξαλειφθούν όμως όλα αυτά όταν ακόμη ζούμε σε μια κοινωνία που ακόμη όποιον βλέπει να γίνεται κάτι παράνομο και το καταγγέλλει, τον αποκαλούμε ρουφιάνο; Αντί να τον πούμε προστάτη της κοινωνίας, τον λέμε ρουφιάνο. Αν υπήρχε δίπλα στο σπίτι της Κυριακής και κάθε Κυριακής ένας τέτοιος «ρουφιάνος» που όταν άκουγε να γίνεται χαμός στο σπίτι, τηλεφωνούσε στην αστυνομία, σήμερα μπορεί να ζούσαν πολλοί συνάνθρωποι μας και κάποιοι να φοβόντουσαν να κάνουν ότι κάνουν. Μήπως λοιπόν όταν ρίχνουμε σε κάποιον το ανάθεμα, καλό θα ήταν να κοιτούσαμε λίγο τον εαυτό μας τον καθρέφτη;

Και κάτι τελευταίο. Όταν έγινε η δολοφονία της Κυριακής, ένα μέτρο που πρότεινε στη βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να θεσπιστεί επίσημα ο όρος γυναικοκτονία; Αν δηλαδή γίνει το ανάποδο, μια γυναίκα σκοτώσει τον άντρα της, θα φτιάξουμε και όρο αντροκτονία; Δεν αφήστε τις βλακείες και ασχοληθείτε σοβαρά με τα προβλήματα της κοινωνίας μας;