Κι όμως, πέρασαν 20 χρόνια από την ημέρα που αυτή η εφημερίδα κυκλοφόρησε για πρώτη φορά...

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, μου έρχονται στην μνήμη οι αντίστοιχες ημέρες του 2003. ήταν η χρονιά που μετά από 10 χρόνια που ήμουν εκδότης συνεταίρους, πήρα την μεγάλη απόφαση να εκδώσω μια εφημερίδα που θα ήμουν ο μοναδικός ιδιοκτήτης. Πως λέει η λαϊκή παροιμία, «μοναχός σου χόρευε και όσο θέλεις πήδα». Όταν ξεκινήσαμε το 1995 με όνειρα τέσσερις συνέταιροι για να κάνουμε κάτι μεγάλο και δυνατό, μάλλον δεν τα είχα υπολογίσει σωστά μιας και δεν είχαμε όλοι τις ίδιες επιδιώξεις και τα ίδια όνειρα. Η συνεργασία απέτυχε και οι άλλοι τρεις δεν είχαν καλή κατάληξη. Τρία στα τρία η αποτυχία. Δεν έπαιζα καλύτερα Τζόκερ!

Έτσι, η μοναχική πορεία ήταν μονόδρομος, διότι μόνο έτσι θα μπορούσα να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου στην δημοσιογραφία και φυσικά να κερδίζω και τα απαραίτητα χρήματα για να συντηρώ την οικογένειά μου.

Η νέα έκδοση του1ου φύλλου της ΑΛΗΘΕΙΑΣ κυκλοφόρησε στις 23 Δεκεμβρίου 2003. Για να φτάσουμε στην ημέρα αυτή, περάσαμε από 40 κύματα και θα απαριθμήσω μερικά.

1ον Τα τυπογραφεία της γύρω περιοχής μας ζητούσαν υπέρογκα ποσά για την εκτύπωση και έτσι η εκτύπωση γίνονταν σε τυπογραφείο της Λάρισας, στην φίλη Κατερίνα Ζησοπούλου στον Ημερήσιο Κήρυκα.

2ον Οι υπόλοιποι εκδότες συνασπίστηκαν και έδιναν αυξήσεις στους υπαλλήλους τους για να μην φύγουν και έρθουν για δουλειά στην ΑΛΗΘΕΙΑ. Έτσι, πέρα από 3 άτομα που έφυγαν από άλλες εφημερίδες και ήρθαν σε μένα, όλοι οι υπόλοιποι συνεργάτες ήταν νέα παιδιά χωρίς την παραμικρή εμπειρία, αλλά με πολύ όρεξη για δουλειά. Έτσι, από το πουθενά φτιάξαμε μια ομάδα που γάζωνε και κάποιος φίλος δημοσιογράφος μας παρομοίασε τότε με τον Άγιαξ, την ποδοσφαιρική ομάδα της Ολλανδίας που βγάζει συνεχώς νέους παίκτες.

3ον Μέχρι και για την ενοικίαση του γραφείου μας στην Δημοτική Αγορά, όταν έγινε η δημοπρασία, ήρθε ένας πρώην συνέταιρος για να πάρει μέρος στην δημοπρασία για να ανεβάσει την τιμή. Τελικά δεν πήρε μέρος διότι δεν ήξερε ότι έπρεπε να είχε εγγυητική από τράπεζα. Τελικά έμεινε με την κακία και τελικά μετά από χρόνια οι τακτικές που εφάρμοζε τον έστειλαν αρχικά να κάνει κοινωνική εργασία στον Δήμο και ακολούθως για κάποιο διάστημα στην φυλακή. Κρίμα, αλλά όπως στρώνεις, κοιμάσαι.

Όμως, με την κυκλοφορία της εφημερίδας μας, άρχισαν αμέσως οι αναγνώστες μας να εγγράφονται συνδρομητές. Έτσι, μέσα σε δύο μήνες φτάσαμε να έχουμε το 80% των συνδρομητών που είχε τότε η εφημερίδα από την οποία αποχώρησα. Μέσα σε τρεις μήνες η εταιρεία μας κατέστη βιώσιμη και σε πέντε μήνες έβγαζε και χρήματα. Ούτε στα καλύτερα όνειρά μου δεν περίμενα κάτι τέτοιο κι όμως έγινε πραγματικότητα.

Στο επόμενο διάστημα η εφημερίδα μας κατάφερε να γίνει απαραίτητη στους αναγνώστες της και αυτό συντέλεσε στο να επιβιώσουμε μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες και θα σας θυμίσω: Από το 2010, άρχισε η οικονομική κρίση που παραλίγο να οδηγήσει τη χώρα σε χρεοκοπία. Ακολούθως ήρθε η κυβέρνηση Τσίπρα και μας έφερε τα capital control που έκανε ακόμη ποιο δύσκολα τα πράγματα. Μέσα σε όλα αυτά, είχαμε και την ιδεοληψία του ΣΥΡΙΖΑ που έλεγε, όποιος δεν ήθελε να γίνει Η ΑΥΓΗ στον τόπο της, έπρεπε να σβήσει. Αυτό έγινε και στην Καρδίτσα. Όλες οι διαφημίσεις από το κράτος και ότι περνούσε από το χέρι τους, ο ΣΥΡΙΖΑ το έδινε σε μια συγκεκριμένη εφημερίδα που όμως ήταν χρεοκοπημένη. Έτσι, πέφτοντας ο Τσίπρας η εφημερίδα έκλεισε.

Μας είχαν κάνει όμως μεγάλη ζημιά και όχι μόνο σε μένα, αλλά και στις υπόλοιπες εφημερίδες. Παρ’ όλα αυτά καταφέραμε και κρατήσαμε την ΑΛΗΘΕΙΑ ζωντανή. Μετά ήρθε το lockdown - covid 19 που έφερε νέα αναστάτωση στον τύπο και σε όλη την αγορά. Πέρασε και αυτός ο σκόπελος και τελικά καταφέραμε να παραμείνουμε ζωντανοί.

Όλα αυτά όμως χάρη σε όλους εσάς. Αν δεν είχαμε εσάς, τους πιστούς μας φίλους και συνδρομητές με την συνεχή στήριξη της προσπάθειάς μας, σήμερα δεν θα ήμασταν εδώ. Όμως, επιβιώσαμε και το ταξίδι μας συνεχίζεται.

Συμπληρώσαμε 20 χρόνια ζωής και ελπίζουμε ότι θα είμαστε καλά για να γιορτάσουμε πολλά γενέθλια ακόμη. Σε όλη αυτή την πορεία, οφείλω να ευχαριστήσω τους συνεργάτες μου που μαζί πορευτήκαμε όλα αυτά τα χρόνια.

Ευγνωμοσύνη οφείλω στην αείμνηστη σύζυγό μου Φλώρα που ήταν μέχρι το 2019 που μας άφησε, το στήριγμά μου. Όταν όλα στο σπίτι σου είναι καλά, έχεις όλο τον χρόνο και την όρεξη να μεγαλουργήσεις στην δουλειά σου και αυτό εγώ το είχα απλόχερα. Ένα ευχαριστώ και στα παιδιά μου που πολλές φορές χρειάστηκε να μείνουν μόνα τους, να αλλάξουν το πρόγραμμά τους και να με ακολουθήσουν σε εκδηλώσεις και ταξίδια που δεν τους ήταν ιδιαίτερα ελκυστικά, επειδή έτσι έπρεπε για το καλό της εφημερίδας μας.

Σας ευχαριστώ και σας αγαπώ όλους. Σας κάνω μια θερμή αγκαλιά και σας εύχομαι να είστε όλοι καλά. Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά.

Σημείωση: Η καριέρα μου ως εκδότης, έχει συμπληρώσει 30 χρόνια μιας και η έκδοση της πρώτης μου εφημερίδας ήταν το 1993.

Ως δημοσιογράφος έχω συμπληρώσει 35 χρόνια καριέρας από την πρώτη φορά που ασφαλίστηκα για πρώτη φορά με αυτή την ειδικότητα, όταν ήμουν 20 χρονών.