Γράφει ο Γιώργος Αμβροσίου

Μέχρι σήμερα ακούγαμε ότι π.χ. οι εκπαιδευτικοί που διορίζονταν στα νησιά, δεν έβρισκαν σπίτι να μείνουν και οι ενοικιαστές των δωματίων τους ζητούσαν τον μισό μισθό για διαμονή. Την ίδια ώρα, οι φοιτητές που σπουδάζουν σε πόλεις με τουρισμό, είναι υποχρεωμένοι να αδειάζουν τα διαμερίσματα μετά τον Ιούνιο, μιας και τα ενοικιάζουν σε τουρίστες και αποκομίζουν τεράστια οφέλη. Ένα μονόκλινο σε ένα αξιοπρεπές ξενοδοχείο της Αθήνας, κάποτε κόστιζε το πολύ 40-50€ και τώρα κοστίζει τουλάχιστον 80€.

Όλα αυτά συμβαίνουν διότι έχει αυξηθεί εντυπωσιακά το τουριστικό ρεύμα στη χώρα μας με αποτέλεσμα να εκτοξευτούν οι τιμές, χωρίς όμως αυτό να συνοδευτεί και από ποιοτική αναβάθμιση των καταλυμάτων.

Ακόμη και οι βουλευτές της επαρχίας πλέον δεν βρίσκουν σπίτι να ενοικιάσουν στην Αθήνα. Η πλατφόρμα ενοικίασης airbnb, αν ζητήσεις ενοίκιο σπιτικού για ένα συνεχόμενο μήνα, π.χ. Σεπτέμβριο, δεν βγάζει τίποτα. Κολλάει και δεν βγάζει αποτέλεσμα. Έτσι, δεκάδες βουλευτές από όλα τα κόμματα που εξελέγησαν για πρώτη φορά στις τελευταίες εκλογές της 7ης Ιουλίου αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή σοβαρότατο πρόβλημα στέγασης.

Εδώ και τέσσερις εβδομάδες οι νέοι εκπρόσωποι του έθνους από της περιοχές της Μακεδονίας, της Θράκης, της Ηπείρου, της Θεσσαλίας, της Στερεάς Ελλάδος, των Ιονίων Νήσων, της Πελοποννήσου, των Κυκλάδων, του Βορείου Αιγαίου, των Δωδεκανήσων και της Κρήτης (μιλάμε περίπου για τη μισή Βουλή) αναζητούν απεγνωσμένα να νοικιάσουν σπίτι ή διαμέρισμα για την επόμενη τετραετία αλλά τα αποτελέσματα του ψαξίματος είναι αποκαρδιωτικά.

Όλοι φυσικά θέλουν να βρουν κάποιο οίκημα που να είναι κοντά στη Βουλή αλλά όλα πέριξ της πλατείας Συντάγματος αλλά και της ευρύτερης περιοχής του κέντρου που αξίζουν, έχουν μπει από τους ιδιοκτήτες τους στη γνωστή ηλεκτρονική πλατφόρμα ενοικίασης καταλυμάτων Airbnb. Ιδίως στο Κουκάκι και την Πλάκα, δεν υπάρχει ούτε για δείγμα ξενοίκιαστο που να μην έχει χρονομίσθωση.

Αποτέλεσμα αυτού του φαινομένου είναι αρκετοί βουλευτές να μένουν προσωρινά σε δωμάτια ξενοδοχείων τις ημέρες Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή μέχρι το μεσημέρι, την Παρασκευή το απόγευμα να φεύγουν για την ιδιαίτερη πατρίδα τους και να επιστρέφουν Κυριακή βράδυ ή ενίοτε και Δευτέρα βράδυ (καθώς τις Δευτέρες συνήθως δεν υπάρχει νομοθετικό έργο αλλά κοινοβουλευτικός έλεγχος, τουτέστιν ερωτήσεις και επερωτήσεις που όμως και αυτές θα ξεκινήσουν από Σεπτέμβριο).

Η άλλη λύση είναι να μείνουν προσωρινά σε σπίτια συγγενών και φίλων όπως το έχουν πράξει μερικοί, αλλά το πρόβλημα εξακολουθεί να υφίσταται. Κάποιοι έχουν απευθυνθεί σε μεσιτικά γραφεία προκειμένου να τους βρουν ένα ευπρεπές σπίτι ενώ όσοι βουλευτές επαρχίας εκλέγονται κάπου κοντά (π.χ. Κόρινθο ή Εύβοια) έχει τύχει το βράδυ να επιστρέφουν στον τόπο τους.

Αναφορικά με το πόσα λεφτά δίνουν οι βουλευτές για να νοικιάσουν ένα σπίτι η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Μέχρι και 1.000 ευρώ. Τόσα τους δίνει η Βουλή των Ελλήνων. Σύμφωνα με τις παροχές που ενημερώθηκαν ότι έχουν, όσοι εκλέγονται εκτός Αττικής ή είναι βουλευτές Επικρατείας, «δικαιούνται να μισθώνουν οικία στην Αθήνα ή να διαμένουν σε ξενοδοχεία, στην περίπτωση που δεν υπάρχει δικαίωμα κυριότητας ή επικαρπίας του Βουλευτή ή και του/της συζύγου του σε οικία στην περιοχή του νομού Αττικής, εκτός αν η χρήση του τυχόν υπάρχοντος ακινήτου είναι αδύνατη, λόγω παραχωρήσεως της χρήσεως αυτής. Για τη μίσθωση κατοικίας, καταβάλλεται το ποσό των 1.000 ευρώ μηνιαίως».

Για πολλά χρόνια, οι βουλευτές έμειναν μόνιμα σε ξενοδοχεία που πλήρωνε η βουλή. Έκανε η βουλή μια κεντρική συμφωνία και έμειναν εκεί οι εθνοπατέρες μας. Μάλιστα, κάποιοι έμεναν πολλά χρόνια στο ΚΑΡΑΒΕΛ με αποτέλεσμα να τους ονομάζουν ΚΑΡΑΒΕΛΙΣΤΕΣ. Όταν όμως αυξήθηκε ο τουρισμός, το ΚΑΡΑΒΕΛ έδιωξε τους βουλευτές μιας τα 1000€ το μήνα που έδινε η βουλή ήταν πολύ λίγα, μιας και αυτά τα λεφτά το ξενοδοχείο πλέον τα βγάζει σε 10 μέρες...

Τα γράφω όλα αυτά για να καταδείξω το γεγονός ότι η χώρα μας έχει την ανάγκη χιλιάδων ακόμη καταλυμάτων. Η αύξηση του τουρισμού αναμένεται να συνεχιστεί και τότε θα φτάσουμε στο σημείο να μην μπορούμε να υποδεχθούμε άλλους τουρίστες.

Κάποτε, αισθανόμασταν άσχημα όταν μας έλεγαν ότι θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης. Κι όμως, ο τουρισμός είναι βαριά βιομηχανία που ποτέ ως χώρα δεν αξιοποιήσαμε όπως έπρεπε. Δεν αρκεί να διαφημίζουμε τις καταγάλανες ακρογιαλιές και θαυμάσιο φαγητό. Πρέπει οι επισκέπτες να μείνουν σε ένα αξιοπρεπές κατάλυμα που να ανταποκρίνεται η τιμή τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Αν δεν συμβεί αυτό, τότε οι τουρίστες θα έρθουν, θα φύγουν και δεν θα ξανάρθουν...