Γράφει ο Γιώργος Αμβροσίου

Για μια ακόμη φορά φέτος ζήσαμε στη χώρα μας μια οικολογική καταστροφή. Οι δασικές πυρκαγιές κατέκαψαν και φέτος εκατομμύρια στρέμματα δάσους. Τον Ιούλιο του 2023 κάηκαν συνολικά εκτάσεις της τάξης των 507.910 στρεμμάτων, σύμφωνα με καταγραφή της επιχειρησιακής μονάδας Beyond, του Ινστιτούτου Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών.

 Όπως προκύπτει, οι πυρκαγιές έχουν προκαλέσει σημαντικά μεγαλύτερη καταστροφή από κάθε αντίστοιχη περίοδο τα τελευταία 13 χρόνια. Οι καμένες εκτάσεις του Ιουλίου 2023 είναι τριπλάσιες από τον ίδιο μήνα του 2022 και τετραπλάσιες από την ίδια περίοδο του 2021.

Κατά τη διάρκεια του Αυγούστου 2023 (έως την Τετάρτη 23.08.2023) έχουν καεί περισσότερα από 730.000 στρέμματα. Τα τελευταία 3 έτη (2021, 2022, 2023), οι δασικές πυρκαγιές στη χώρα μας έχουν κατακάψει σχεδόν 3.000.000 στρέμματα. Δορυφορική εικόνα που δημοσιεύει ευρωπαϊκή υπηρεσία Copernicus δείχνει την τεράστια έκταση που έχει σαρώσει η πύρινη λαίλαπα και είναι πραγματικά αποκαρδιωτική. Σύμφωνα με προκαταρκτική ανάλυση δεδομένων από την ευρωπαϊκή υπηρεσία, μέχρι στιγμής έχουν καεί 72.344 εκτάρια ή 723.440 στρέμματα.

Δεν είναι όμως μόνο φέτος ή πέρυσι που είχαμε καμένα δάση.

Το 1998 (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ) είχαμε 4 νεκρούς και κάηκαν πάνω από 1.016.545 στρέμματα δασών.

Το 2000 (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ) κάηκαν 1.470.060 στρέμματα.

Το 2007 (κυβέρνηση ΝΔ) υπήρξαν 63 νεκροί, συνολική καμένη έκταση 2.257.340 στρέμματα.

Το 2018 (κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ) κάηκε το Μάτι με 102 νεκρούς, ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές και συνολική καμένη έκταση πάνω από 200.000 στρέμματα.

Το 2021 (κυβέρνηση ΝΔ) κάηκαν συνολικά 1.332.000 στρέμματα.

Οι δασικές πυρκαγιές είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο και θα πρέπει πλέον να παρθούν άμεσα και αποτελεσματικά μέτρα για την αποτροπή τους και την αντιμετώπισή τους.

Η γνώμη μου είναι ότι το κράτος πρέπει να επικεντρωθεί βασικά σε τρία πράγματα.

1ον Αναδιάρθρωση του μοντέλου φύλαξης των δασών στην οποία πρέπει πλέον να υπάρξει χρήση κάθε σύγχρονου μέσου, εποχικού προσωπικού, εθελοντών, ακόμη και του στρατού τις δύσκολες καιρικά ημέρες όπου επικρατούν καύσωνες και ισχυροί άνεμοι. Η αντιπυρική προστασία να ανατεθεί σε ιδιώτες και να φύγει από τις τυπικές επιτροπές που συστήνουν κάθε χρόνο οι περιφέρειες και οι δήμοι. Τα λεφτά που θα πληρωθούν θα είναι ελάχιστα μπροστά σε όσα πληρώνουμε σήμερα για την κατάσβεση των πυρκαγιών, αλλά και τις αποζημιώσεις, αναδασώσεις, πτητικά μέσα, καύσιμα, ανθρώπινο προσωπικό κλπ.

2ον Προμήθεια πολλών πυροσβεστικών αεροπλάνων και ελικοπτέρων που να μπορούν να πετάνε και την νύχτα. Σήμερα, οι φωτιές αντιμετωπίζονται την ημέρα και αναζωπυρώνονται την νύχτα.

3ον Αυστηρές ποινές για τους εμπρηστές. Όποιος συλληφθεί να προκαλεί φωτιά, θα ξέρει ότι δεν μπορεί να την γλιτώσει, ούτε με αναστολή ποινής, ούτε με κάθε είδους νομικό τερτίπι του στυλ, είναι μεγάλος σε ηλικία, είναι τρελός κ.λ.π. Αν προκαλέσει πυρκαγιά, δεν θα ξαναδεί το φως του ήλιου. Παράλληλα να υπάρχουν απαγορεύσεις ακόμη και να περπατήσεις στο δάσος όταν επικρατούν κακές καιρικές συνθήκες. Τέλος να υπάρχει αμοιβή – έστω και συμβολική – ηθική ή υλική για όποιον ειδοποιεί για φωτιά, αλλά και μεγαλύτερη αν μια πληροφορία του οδηγήσει σε σύλληψη εμπρηστή. Οι αμοιβή μπορεί να συσχετιστεί και με απαολλαγή από φόρους για κάποια έτη κ.λ.π.

Μου έχει συμβεί πάρα δεκάδες φορές να δω στον δρόμο μια φωτιά και να ειδοποιήσω την πυροσβεστική. Έχω πράξει προσωπικά κάτι τέτοιο σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας και έχω ακούσει από την άλλη φορά του τηλεφώνου τον πυροσβέστη να με ευχαριστεί επειδή έκανα κάτι που ήταν καθήκον μου ως πολίτης.

Θα με ευχαριστούσε όμως αν κάθε χρόνο η πολιτεία έδινε στην δημοσιότητα μια ανακοίνωση και ευχαριστούσε ονομαστικά όσους πολίτες είναι πάρει μέρος ως εθελοντές στην κατάσβεση πυρκαγιών ή είχαν έστω ειδοποιήσει την πυροσβεστική. Αυτό θα αποτελούσε ηθικό κίνητρο για κάθε πολίτη.