Ο εκδότης της ΑΛΗΘΕΙΑΣ Γιώργος Αμβροσίου, γράφει για τα έργα που θα εμποδίσουν άλλη φορά την Θεσσαλία να πλημμυρίσει.

Τα έργα του Αχελώου που προβλέπουν τα φράγματα Συκιάς, Μουζακίου, Πύλης και Μεσοχώρας και την δημιουργία τεσσάρων νέων λιμνών θα σώσουν την Θεσσαλία από τις πλημμύρες και θα μας δώσουν άφθονο καθαρό νερό για  ύδρευση και άρδευση.

Εδώ και 40 χρόνια, αυτοί που με προσφυγές στο Σ.τ.Ε. φρενάρουν το έργο και σήμερα έχουν και το θράσος να ακούν κριτική για το πνίξιμο του Θεσσαλικού κάμπου...

Είναι φοβερό αυτό που συνέβη στην Καρδίτσα και μεγάλο μέρος της Θεσσαλίας με το φαινόμενο DANIEL. η Θεσσαλική πεδιάδα κατακλύστηκε από νερά, κάτι που κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν θα ξαναγίνει, παρ’ ότι οι επιστήμονες λένε ότι τόσο νερό δεν έχει πέσει ποτέ ξανά στην Ελλάδα, τουλάχιστον τα τελευταία 100 χρόνια που υπάρχουν επίσημες καταγραφές του ύψους βροχής.

Επίσης, όλοι αυτές τις μέρες μιλάνε για αντιπλημμυρικά έργα. Έμαθαν μια λέξη και την τσαμπουνάνε από επιστήμονες, δημοσιογράφοι μέχρι και οι νοικοκυρές στα κομμωτήρια. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Τι είναι αυτό που μπορεί πραγματικά να σώσει τον Θεσσαλικό κάμπο από μια μελλοντική κακοκαιρία;

Η λύση είναι μια και θα δώσει λύσεις σε πολλά προβλήματα. Τα ποτάμια, που περνάνε από την Καρδίτσα και Τρίκαλα για να καταλήξουν μέσω του Πηνειού στη Λάρισα και στη θάλασσα, ξεκινάνε από τα ορεινά. Οι λίμνες Πλαστήρα και Σμοκόβου, λειτουργούν ουσιαστικά ανασχετικά για τα πλημμυρικά φαινόμενα. Νερά που σήμερα συγκρατούνται στην Λίμνη Σμοκόβου, θα έφταναν μέσω του Σοφαδίτη Ποταμού στον κάμπο και θα έπνιγαν τους Σοφάδες. Το 1994 που δεν είχε ολοκληρωθεί η λίμνη, έλεγαν ότι αν ήταν κλειστό το φράγμα, δεν θα είχαν πλημμυρίσει οι Σοφάδες. Τώρα, αυτό ακριβώς έγινε.

Πάμε τώρα στην Λίμνη Πλαστήρα. Μπορεί ο Μέγδοβας να είναι ένας ποταμός που έχει φορά προς την Αιτωλοακαρνανία μιας και είναι παραπόταμος του Αχελώου, αλλά συγκρατούνται και πολλά νερά που θα κατηφόριζαν προς τον κάμπο και θα μεγάλωναν το οποιοδήποτε πρόβλημα. Επίσης, μην ξεχνάμε ότι έχει γίνει και η εκτροπή του ποταμού Κερασιώτη που σήμερα τα περισσότερα νερά πάνε στην Λίμνη Πλαστήρα, ενώ αλλιώς θα πήγαιναν και αυτά στον Κάμπο. Με λίγα λόγια, αν τα νερά συγκρατηθούν στα βουνά, θα την γλιτώσει ο κάμπος.

Φυσικά, το νερό αυτό χρησιμοποιείται το καλοκαίρι για πότισμα, αλλά και να πίνει νερό όλος ο νομός Καρδίτσας και από τις δύο λίμνες πλέον μιας και έχει ολοκληρωθεί και το έργο υδροδότησης 45 ακόμη κοινοτήτων, αλλά και της πόλης του Παλαμά από την Λίμνη Σμοκόβου. Αν σήμερα είχε λειτουργήσει το έργο αυτό, δεν θα υπήρχε πρόβλημα καταλληλότητας του νερού σε Παλαμά και Σοφάδες, όπως δεν υπάρχει για την Καρδίτσα.

Ποια είναι η λύση για να μην έχουμε ξανά καταστροφές στον Κάμπο; Αυτό συζητάμε εδώ και χρόνια. Να γίνει ένα φράγμα πάνω από το Μουζάκι και ένα δεύτερο στην πύλη Τρικάλων. Εκεί θα δημιουργηθούν δύο λίμνες που θα συγκρατούν μεγάλες ποσότητες νερού μιας και θα δημιουργηθούν δύο νέες λίμνες. Αυτά τα έργα το χειμώνα θα λειτουργούν αντιπλημμυρικά και το καλοκαίρι θα προσφέρουν άφθονο υγιεινό νερό για πότισμα. Μεγάλες ποσότητες νερού θα συγκρατεί και η λίμνη που θα δημιουργηθεί όταν κλείσει το φράγμα στην Μεσοχώρα. Με την ολοκλήρωση του έργου του Αχελώου, προβλέπεται μια ακόμη λίμνη στην Αργιθέα και συγκεκριμένα στην Συκιά.

Η ολοκλήρωση αυτών των έργων θα αλλάξει τον χάρτη στην Δυτική Θεσσαλία. Θα καταστήσουν τους νομούς Καρδίτσας και Τρικάλων ασφαλείς, αλλά θα δώσουν και μεγάλες ποσότητες ποιοτικού νερού για ύδρευση και άρδευση. Με το νερό αυτό θα μπορέσουν οι αγρότες μας να παράξουν βιολογικά προϊόντα που θα δώσουν μεγάλη υπεραξία μιας και σήμερα το νερό από γεωτρήσεις είναι γεμάτο νιτρικά.

Γιατί όμως δεν έχουν γίνει όλα αυτά; Πέρασαν 40 χρόνια από την ημέρα που ο Ανδρέας Παπανδρέου έδωσε το σύνθημα για να γίνει η εκτροπή του Αχελώου και τα συνοδευτικά έργα που είναι τα φράγματα Μουζακίου και Πύλης. Το έργο αυτό πολεμήθηκε από δυνάμεις που πλασάρονται ως οικολογικές οργανώσεις. Έκαναν πληθώρα προσφυγών στο Συμβούλιο της Επικράτειας για να ακυρώσουν το έργο που σταμάτησε πάνω από 7 φορές και ξεκίνησε ξανά. Κάθε φορά που το έργο ξεκινάει ξανά, έρχεται μια νέα προσφυγή για να το σταματήσει. Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την μη ολοκλήρωση των έργων, σήμερα κάνουν τον τιμητή και ασκούν κριτική ζητώντας παραιτήσεις του Περιφερειάρχη και υπουργών της κυβέρνησης.

Στα χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, το έργο πήγε χρόνια πίσω. Ακόμη και η σήραγγα από Συκιά έως Πευκόφυτο που σύμφωνα με τον σχεδιασμό θα μεταφέρει τα νερά από την λίμνη Συκιάς στην Λίμνη Μουζακίου, ενώ έχει ολοκληρωθεί, δεν προχώρησαν στην επένδυσή της με τσιμέντο με αποτέλεσμα να υπάρχουν σημεία που έχει καταρρεύσει. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν ότι θα πάνε να γκρεμίσουν το φράγμα στην Συκιά. Δεν πήγαν να το κάνουν, αλλά δεν τους έκανε τη χάρη ούτε ο ΙΑΝΟΣ, ούτε ο DANIEL να το γκρεμίσουν. Ας μας πει λοιπόν ο επικεφαλής σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην αρμόδιος υπουργός κ. Φάμελος γιατί άφησε να περάσουν 5 χρόνια χωρίς να γίνει το παραμικρό; Ευτυχώς που την περίοδο 2004 – 2009 ήταν υπουργός δημοσίων έργων ο Λαρισαίος Γιώργος Σουφλιάς και προχώρησε το έργο με γοργό ρυθμό.

Πάμε τώρα στο έργο της Μεσοχώρας. Το Φράγμα Μεσοχώρας ύψους 150 μέτρων είναι μέρος της Εκτροπής του Αχελώου Ποταμού που προορίζεται να εκτρέψει ένα τμήμα του Αχελώου δυτικά για να αρδεύσει 590.000-940.000 στρέμματα στις πεδιάδες της Θεσσαλίας. Το έργο περιλαμβάνει τα φράγματα Μεσοχώρας, Συκιάς, Μουζακίου και Πύλης μαζί με ένα κανάλι μήκους 17,4 χλμ. Το φράγμα Μεσοχώρας ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 2001, αλλά ο ταμιευτήρας δεν έχει ακόμη καλυφθεί με νερό, και ακολούθως ο σταθμός παραγωγής ενέργειας δεν έχει τεθεί σε λειτουργία λόγω δικαστικών διαμαχών.

Σαράντα σπίτια θα κατακλυστούν στην Μεσοχώρα και έχουν γίνει 7 προσφυγές στο Σ.τ.Ε. για να μην γίνει το έργο. Μας λένε ότι θέλουν να μετακινήσουν χωριά της Καρδίτσας που πλημμυρίζουν, όπως η Μεταμόρφωση, ο Κοσκινάς, ο Βλοχός κ.λ.π. Εδώ δεν κατάφεραν 40 χρόνια να δώσουν λύση στα 40 σπίτια της Μεσοχώρας και θα διώξουν ολόκληρα χωριά; Ας είμαστε επιτέλους σοβαροί σε αυτή τη χώρα. Ήρθε η ώρα να παρθούν σοβαρές αποφάσεις. Ας βρουν τρόπους να ξεπεραστούν γρήγορα τα όποια προβλήματα με τις δικαστικές προσφυγές και να χρηματοδοτήσουν τα έργα από Ευρωπαϊκά κονδύλια μιας και πλέον τα έργα αυτά δεν είναι αρδευτικά, αλλά περιβαλλοντικά.