Τα ρεμάλια ήρωες...

Πόσους Μαυρογιαλούρους και Γκρούεζες έχουμε εκθρέψει όλα αυτά τα χρόνια με την απάθεια που μας διακρίνει;

Εκλέγουμε τους ίδιους ανθρώπους για να μας διοικούν επί σειρά δεκαετιών και τους αφήνουμε ελεύθερους να κλέβουν και να ρημάζουν τα πάντα.

Είναι όμως καιρός να ξυπνήσουμε και να πάρουμε όλοι μας την κατάσταση στα χέρια μας, να προσπαθήσουμε να σηκώσουμε από τον καναπέ και να ενεργοποιήσουμε κάθε υγιή δύναμη του τόπου μας με σκοπό να στείλουμε αρχικά στο σπίτι όλο αυτό τον συρφετό και όσους πιάσουμε να είναι έκθετοι διοικητικά και νομικά, να τους στείλουμε στην δικαιοσύνη για να τιμωρηθούν.

Γράφει ο Γιώργος Αμβροσίου

Τα ρεμάλια ήρωες, έγραφε ο μεγάλος Νίκος Τσιφόρος στο βιβλίο του όπου με θαυμαστό τρόπο σατίριζε τους Ευρωπαίους που πήγαν δήθεν να εκπολιτίσουν τους ιθαγενείς της Αμερικής, αλλά στο τέλος του κατάσφαξαν για να τους πάρουν ότι πολύτιμο είχαν και στο τέλος τους πήραν και την ίδια τους τη γη.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται και πλέον σήμερα ζούμε καταστάσεις που θυμίζουν όσα έγιναν Αμερική το 1492, με την διαφορά ότι τώρα ο πόλεμος δεν γίνεται ούτε με σπαθιά, ούτε με όπλα, αλλά είναι οικονομικός. Τώρα δεν χρειάζεται να έρθει κάποιος με τα όπλα για να σου πάρει ότι πολύτιμο έχεις. Το κάνει με άλλο τρόπο και αντί να τους πολεμήσεις, τους λες και ευχαριστώ.

Αφού λοιπόν μας έδωσαν χρήματα για να κατασπαταλήσουμε, ήρθε η ώρα της χρεοκοπίας και πλέον για να μας σώσουν, αυτοί που προηγουμένως μας χρεοκόπησαν, τώρα μας δίνουν χρήματα με το αζημίωτο για να μας σώσουν. Φυσικά, αυτό το κάνουν δεσμεύοντας ότι πολυτιμότερο έχει αυτή η χώρα.

Για να το πετύχουν όμως αυτό, πρέπει να βρουν πρόθυμους πολιτικούς που θα βάλουν την υπογραφή τους στις κατάπτυστες αυτές συμφωνίες που δεσμεύουν κάθε άλλη κυβέρνηση μέχρι το 2060 και βάλε. Φυσικά, για να δέσει το γλυκό, πρέπει να συνηγορήσουν σε όλα αυτά και άλλοι φορείς και κυρίως η τοπική αυτοδιοίκηση που έχει υπό την δικαιοδοσία της ένα τεράστιο κομμάτι του κράτους.

Οι αιρετοί της αυτοδιοίκησης όμως σε μεγάλο βαθμό είναι ίδιοι και χειρότεροι από αυτούς της κεντρικής κυβέρνησης. Αν ένας πρωθυπουργός στις μέρες μας κάθεται στην καρέκλα του από 2-4 το πολύ χρόνια, υπάρχουν δήμαρχοι με θητεία 20 και πλέον χρόνια. Υπάρχουν Δημοτικοί Σύμβουλοι που πέρασαν την ζωή τους αντιδήμαρχοι και έζησαν από τους μισθούς και από τα κλεμμένα.

Στην περίφημη ταινία Υπάρχει και φιλότιμο με πρωταγωνιστή τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, όταν ο υπουργός Μαυρογιαλούρος ξυπνάει και βλέπει τι συμβαίνει γύρω του, ρωτάει τον κομματάρψη Γκρούεζα τοπο οποίο υποδύονταν ο Διονύσης Παπαγιανόπουλος. Για να έχουμε καλό ερώτημα, τι δουλειά κάνεις όαλ αυτά τα χρόνια Γκρούεζα, πως έχτισες το σπίτι που έχεις, πως μεγάλωσες τα παιδιά σου, πως τα σπούδασες, για να εισπράξει την απάντηση του κομματάρχη. Μα είμαι του κόμματος κ. Υπουργέ!!!

Αλήθεια, πόσους Μαυρογιαλούρους και Γκρούεζες έχουμε εκθρέψει όλα αυτά τα χρόνια με την απάθεια που μας διακρίνει; Εκλέγουμε τους ίδιους ανθρώπους για να μας διοικούν επί σειρά δεκαετιών και τους αφήνουμε ελεύθερους να κλέβουν και να ρημάζουν τα πάντα. Φυσικά, κανένας τους δεν θέλει να χάσει την κουτάλα και κάνουν ότι είναι δυνατόν για να κρατήσουν τις καρέκλες τους και τα κεκτημένα. Αν βρεθεί κάποιος να τους πάει κόντρα θα μεταχειριστούν κάθε μέσο για να τους κάνουν να απογοητευτούν και να τους αφήσουν στην ησυχία τους.

Έτσι, τα πάσης φύσεως ρεμάλια της κοινωνίας, εμφανίζουν τον εαυτό τους ως ήρωα, διότι λέει, θυσιάστηκαν για να υπηρετήσουν τα κοινά. Βρε τι κουτόχορτο τρώει αυτός ο κόσμος...

Είναι όμως καιρός να ξυπνήσουμε και να πάρουμε όλοι μας την κατάσταση στα χέρια μας, να προσπαθήσουμε να σηκώσουμε από τον καναπέ και να ενεργοποιήσουμε κάθε υγιή δύναμη του τόπου μας με σκοπό να στείλουμε αρχικά στο σπίτι όλο αυτό τον συρφετό και όσους πιάσουμε να είναι έκθετοι διοικητικά και νομικά, να τους στείλουμε στην δικαιοσύνη για να τιμωρηθούν.

Δεν αρκεί μόνο να τους στείλουμε στο σπίτι τους, αλλά πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη την οποία ζητάει επίμονα ο κόσμος, αλλά ποτέ δεν βλέπει να αποδίδεται. Πρέπει οι νέοι αιρετοί που θα προκύψουν από τις εκλογές του Μαΐου του 2019, να αποδείξουν ότι δεν είναι μερικοί ακόμη κόρακες που δεν θέλουν να βγάλουν το μάτι του προηγούμενου.