Παρέμβαση του Γιώργου Αμβροσίου με αφορμή την δίκη του τοκογλύφου πρώην αντιδημάρχου Καρδίτσας...

Η εβδομάδα που πέρασε, σφραγίστηκε στην Καρδίτσα από την είδηση της καταδίκης ενός συμπολίτη μας για τοκογλυφία, σε ποινή φυλάκισης 6 ετών από το τριμελές εφετείο Λάρισας. Αυτό που εξιτάρει περισσότερο τον κόσμο είναι η είδηση ότι ο καταδικασθείς στο παρελθών διατέλεσε αντιδήμαρχος του Δήμου Καρδίτσας. Δεν ήταν όμως μόνο αντιδήμαρχος. Είχε ασχοληθεί ενεργά με μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα του νομού μας και πρόεδρος στο Δημοτικό στάδιο. Μάλιστα πριν μερικά χρόνια αναγκάστηκε να επιστρέψει χρήματα για να αποφύγει άλλη καταδίκη. Επίσης, είναι πολύ πιθανόν να παραπεμφθεί και σε άλλη δίκη για πλαστογραφία σε βάρος του δημοσίου. Σαν να λέμε, καλό μπουμπούκι ο τύπος.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Δεν είναι απλά ότι ήταν για ένα χρόνο αντιδήμαρχος Καρδίτσας. Ήταν ότι έπαιρνε ένα σκασμό ψήφους και εκλέγονταν πάντα στο Δημοτικό Συμβούλιο, την ίδια ώρα που άλλοι συμπολίτες μας που με τον βίο τους δεν έχουν δώσει ποτέ δικαίωμα για οποιοδήποτε σχόλιο, όχι μόνο δεν εκλέγοντας, αλλά δεν έπαιρναν ούτε τους μισούς ψήφους από τον καταδικασθέντα για τοκογλυφία.

Εγώ λοιπόν μπαίνει ένα μεγάλο ερώτημα. Με ποιο κριτήριο ψηφίζουν οι πολίτες; Εκλέγουν πράγματι τους καλύτερους ή απλά όσους τους κάνουν κάθε είδους εξυπηρέτηση; Αν λοιπόν έχουμε Δημοτικούς Συμβούλους και αντιδημάρχους κοινούς απατεώνες, που εκλέγονται επί σειρά ετών σε δημόσιες θέσεις, τότε τι να περιμένει αυτός ο έρμος ο τόπος;

Φυσικά, δεν είναι μόνο ο συγκεκριμένος άνθρωπος που έκανε τοκογλυφία στην Καρδίτσα και ούτε ο μοναδικός απατεώνας που έγινε δημοτικός σύμβουλος. Η πιάτσα λέει πολλά και διάφορα και για άλλους που έκαναν την τοκογλυφία επάγγελμα. Λέει και για άλλους που διατέλεσαν ή και διατελούν και Δημοτικού Σύμβουλοι. Η υπόθεση όμως που έφτασε στο ακροατήριο είναι αυτή που εκδικάστηκε αυτή την εβδομάδα στο τριμελές εφετείο Λάρισας.

Με την ευκαιρία όμως αυτής μου την αναφορά, θα ήθελε να κάνε και την εξής παρατήρηση. Πολύ ορθά παραπέμφθηκε σε δίκη και καταδικάστηκε ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Για να γίνει όμως μια τοκογλυφία, πρέπει να υπάρχει και η κάλυψη μια τράπεζας. Εκδίδει το θύμα μια επιταγή και την δίνει στον τοκογλύφο. Αν η επιταγή είναι π.χ. 1000€, παίρνει π.χ. Τα 800€ και όταν έρθει η ώρα της πληρωμής της επιταγής, καταβάλει στην τράπεζα 1000€ και τα 200€ έχουν κάνει φτερά. Για να γίνει αυτό όμως πρέπει η τράπεζα να κάνει τα στραβά μάτια. Δεν θα έρεπε να έχει ελεγχθεί αν οι επιταγές ανταποκρίνονταν σε εκδοθέντα τιμολόγια ή ήταν επιταγές ευκολίας που στην περίπτωσή μας ήταν με το αζημίωτο;

Είναι γνωστό ότι τα μπλοκ επιταγών τα έδιναν οι τράπεζες για ψύλλου πήδημα. Οι τοκογλύφοι για χρόνια πολλά έκαναν πάρτι και κανείς δεν τους ενοχλούσε. Έβγαζαν τα σπίτια του κόσμου στο σφυρί, χωρίς ποτέ να ζητήσει να γίνει έλεγχος αν οι συναλλαγές αυτές ήταν νόμιμες. Έφτανε μια υπόθεση σε πλειστηριασμό, ο δικαστής εξέδιδε απόφαση για να κατασχεθεί ένα ακίνητο για οφειλές, χωρίς να ζητήσει ποτέ να προσκομισθούν και τα τιμολόγια των συναλλαγών. Μιλάμε λοιπόν για κράτος φρενοκομείο.

Έτσι, κάποιοι θησαύρισαν και κάποιοι οδηγήθηκαν ακόμη και στην αυτοκτονία. Οι τοκογλυφία είναι από τα χειρότερα αδικήματα και οι τοκογλύφοι οι ποιο αδίστακτοι εγκληματίες. Πολλές φορές μάλιστα τυγχάνει να είναι και λεγόμενοι “κύριοι του καλού κόσμου”. Να κατέχουν και δημόσια αξιώματα ή να θεωρούνται ευυπόληπτοι πολίτες. Πίσω όμως από την μάσκα του αρνιού, βρίσκεται ο κακός λύκος έτοιμος να κατασπαράξει το θύμα του.

Αν αποφασίσει η πολιτεία να ελέγξει όλες τις συναλλαγές που έγιναν με επιταγές, τα προηγούμενα 20 χρόνια, θα βρεθεί η μισή Ελλάδα στην φυλακή. Αν μάλιστα επιβληθούν και πρόστιμα για παράνομες συναλλαγές, τότε το και το κράτος θα κερδίσει χρήματα με ουρά και δικαιοσύνη θα αποδοθεί, έστω και μετά από χρόνια.