Με αφορμή το τέλος που έβαλε η κυβέρνηση στο ΤΕΙ Θεσσαλίας αυτόνομο Τεχνολογικό ίδρυμα, που πλέον εντάσσεται στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Ιστορική ημέρα για το ΤΕΙ Θεσσαλίας ήταν η 9η Ιανουαρίου στη Βουλή των Ελλήνων, μιας και έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία από την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων για τις «Συνέργειες Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με τα ΤΕΙ Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας, Παλλημνιακό Ταμείο και άλλες διατάξεις». Τα κόμματα της αντιπολίτευσης καταψήφισαν, ενώ η Ένωση Κεντρώων δήλωσε «παρών». Με το νομοθέτημα το ΤΕΙ Θεσσαλίας χάνει την υπόστασή του ως αυτόνομο Τεχνολογικό ίδρυμα και εντάσσεται στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Μπορεί το νομοσχέδιο να έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία,όμως δεν έλειψαν οι εντάσεις από βουλευτές, με τον υπουργό Παιδείας Κ. Γαβρόγλου να προσπαθεί να κρατήσει χαμηλούς τους τόνους μιλώντας για κλίμα συναίνεσης, διαλόγου και δημοκρατίας.

Η κατάργηση του ΤΕΙ, μου προκαλεί μια θλίψη, διότι στο ίδρυμα σπούδασα στο τμήμα μηχανολογίας και μου έδωσε τα φόντα για να σταδιοδρομήσω στη ζωή μου. Εκεί, πέρα από τις ειδικές γνώσεις, έκανα τα πρώτα μου βήματα μόνος στην κοινωνία. Έμαθα να επιβιώνω μόνος και η αλήθεια είναι ότι ενώ για μένα ειδικά ήταν μια πολύ δύσκολη εποχή λόγω των απωλειών προσφιλών μου προσώπων, συνάντησα από καθηγητές και γενικότερα το προσωπικό του ιδρύματος μεγάλη κατανόηση. Αργότερα, όταν χρειάστηκε να σπουδάζω και να δουλεύω ταυτόχρονα και μάλιστα νύχτα ως γκαρσόνι, είδα καθηγητές μου να μου συμπεριφέρονται αν δικό τους παιδί. Όταν πήγαινα για μάθημα με πρησμένα μάτια, έρχονταν δίπλα μου αυτοί οι άνθρωποι και μου έλεγαν μια καλή κουβέντα. Αυτό, διότι το ΤΕΙ Λάρισας ήταν όχι απλά ένα μορφωτικό ίδρυμα, αλλά ένα κοινωνικό σχολείο.

Εκεί, έκανα και το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό. Ποτέ δεν θα ξεχάσω το πούλμαν της χαράς όπου 50 παιδιά, όλοι αρσενικοί με συνοδό τους καθηγητές Βασίλη Δαργενίδη και Φιλίππου, επισκευτήκαμε την μισή Ευρώπη με το πούλμαν. Εμείς, τα φτωχόπαιδα από διάφορες γωνιές της Ελλάδας, πήγαμε στο πανεπιστήμιο της Λωζάνης στην Ελβετία, στο πολυτεχνείο του Μονάχου, στη Βιένη, σε βιομηχανίες στο Μιλάνο και καταλήξαμε στην πανέμορφη Βενετία. Μια αξέχαστη εβδομάδα που με τα πενιχρά μας οικονομικά μέσα, τα περάσαμε περίφημα.

Πως να ξεχάσω καθηγητές σαν τον Άγγελο Τζαχάνη, τον Γιώργο Σούλτη, τον Τριαντάφυλλο Χατζηνίκο, τον Θανάση Τσιμπούκη, τον Χρήστο Πάσχο και πολλούς ακόμη; Αυτοί δεν ήταν απλοί καθηγητές, ήταν δάσκαλοι που μας έμπασαν στην κοινωνία και αυτό δεν το ξεχνώ ποτέ. Όποτε τύχει να συναντήσω κάποιον από αυτούς, αισθάνομαι μια απίστευτη χαρά.

Έτσι, η είδηση ότι δεν υπάρχει ποια ΤΕΙ Θεσσαλίας που προκάλεσε ανάμικτα συναισθήματα. Αρχικά, πιστεύω ότι η εξομοίωση με τα τα ΑΕΙ είναι ένα πολύ θετικό βήμα ως αναφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα μιας και ένας απόφοιτος του τμήματος μηχανολογίας ενός ΤΕΙ με ένας μηχανολόγο του πανεπιστημίου είχαν μεγάλες διαφορές στην αγορά εργασίες.

Από την άλλη όμως θλίβομαι διότι πιστεύω ότι το ΤΕΙ Θεσσαλίας όπως και άλλα ΤΕΙ της χώρας μας έπρεπε να γίνουν Τεχνολογικά πανεπιστήμια και όχι να ενωθούν με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Η Ελλάδα αν θέλει να έχει μέλλον πρέπει να δώσει μεγάλη βάση στην τεχνική εκπαίδευση. Από τη χώρα μας σήμερα λείπει τεχνικό προσωπικό με καλές σπουδές και ο περισσότερος τεχνικός κόσμος έμαθε την τέχνη που ασκεί δίπλα σε κάποιον παλιότερο τεχνίτη.

Το υπουργείο δικαιολογεί στην αιτιολογική Έκθεση το γεγονός ότι δεν έγινα στην Ελλάδα Τεχνολογικά πανεπιστήμια, ως εξή: «Αν τα ΤΕΙ μετατρέπονταν σε «Τεχνολογικά» ή σε Πανεπιστήμια «Εφαρμοσμένων Επιστημών» διέτρεχαν το σοβαρό ενδεχόμενο να μετατραπούν σε δευτεροκλασάτα ιδρύματα τα οποία δεν μπορούν να ανταποκριθούν ούτε στις ανάγκες των φοιτητών, ούτε στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, ούτε, βέβαια, στις διεθνείς προκλήσεις και εξελίξεις που προϋποθέτουν ισχυρά και καινοτόμα ιδρύματα, καλά στελεχωμένα, με σύγχρονα προγράμματα σπουδών, ανοιχτά στο διεθνή περίγυρο και στις ανάγκες της χώρας και των τοπικών κοινωνιών».

Εδώ είναι και το πρόβλημα. Είπε ποτέ κανείς ότι τα ΤΕΙ παρείχαν χειρότερη εκπαίδευση από τα πανεπιστήμια και αυτό κάπου συνέβαινε ποιος ήταν ο λόγος; μα ότι η πολιτεία δεν είχε φροντίσει για την στελέχωση των τμημάτων με το κατάλληλο – μόνιμο – εκπαιδευτικό προσωπικό και την κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή. Αλήθεια, αν ένα τμήμα που σήμερα εντάσσεται σε ένα πανεπιστήμιο, αν δεν στελεχωθεί κατάλληλα, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Θα βγάζει φοιτητές που θα έχουν έναν τίτλο, αλλά χωρίς την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση. Όλα δηλαδή για το θεαθήναι γίνονται σε αυτή τη χώρα.

Πέρα λοιπόν από την συναισθηματική μου φόρτιση ως απόφοιτος του ΤΕΙ Θεσσαλίας, πιστεύω ότι η δομή με τον τρόπο που γίνεται σήμερα θα αποδειχθεί ότι είναι ένα μεγάλο λάθος. Θα δούμε σε ελάχιστα χρόνια πολλά τμήματα να κλείνουν λόγο ότι δεν θα τα προτιμούν οι φοιτητές και να δείτε ότι η πρώτη που θα πληρώσει τη νύφη θα είναι η Καρδίτσα και ας προσπαθούν οι βου΄λευτές του ΣΥΡΙΖΑ να μας πείσουν για το αντίθετο.