Γράφει ο Γιώργος Αμβροσίου

Η υγειονομική κρίση, έφερε στη χώρα μας και την κρίση των αξιών. Αυτά, τα ζήσαμε στην Ελλάδα και την περίοδο της οικονομικής κρίσης, αλλά τώρα τα πράγματα έχουν πάρει άλλες διαστάσεις μιας και η πανδημία αγγίζει οικονομικά όλες τις κατηγορίες των πολιτών.

Μέσα σε αυτή την ομολογουμένως πολύ δύσκολη κατάσταση, παρατηρούμε ότι υπάρχουν συνάνθρωποι μας που στην κυριολεξία εμφανίζουν μια άρνηση προς τα πάντα. Αρχίζω πλέον να πιστεύω ότι αν η παγκόσμια κοινότητα αποφάσιζε να αντιμετωπίσει την πανδημία με άλλον τρόπο, αυτοί πάλι θα διαμαρτύρονταν. Θα έλεγαν ότι μας άφησαν να πεθάνουμε κ.λ.π. Είναι αυτό που λέει ο λαός μας, αυτόν τον παίζεις τριπλή στο ΠΡΟΠΟ και τον χάνεις…

Η μεγάλη απογοήτευση όμως ήρθε από την εκκλησία και ευτυχώς όχι από το σύνολο αυτής. Δυστυχώς, ακούμε ιερωμένους να επιχειρηματολογούν, εξισώνοντας το δικαίωμα στον άνθρωπο να ασκήσει τα πνευματικά του καθήκοντα με το δικαίωμα στην εργασία. Έπεισαν τον κόσμο ότι για να κάνει την προσευχή του πρέπει να πάει σε έναν ναό και ότι δεν είναι είναι το ίδιο να προσευχηθείς από το σπίτι σου.

Η φυσική παρουσία σε μια εκκλησία, έχει την σημασία της, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να μπαίνει πάνω από την ανθρώπινη ζωή. Μας λένε ότι αν είναι να κολλήσεις, κολλάς και στο σούπερ μάρκετ. Δίκιο έχουν, μόνο που δεν γίνεται να ψωνίσεις νοερά, όπως γίνεται με την προσευχή που έτσι κι αλλιώς με τον ίδιο τρόπο γίνεται, απλά αλλάζει το τόπος και ο χώρος.

Την ώρα λοιπόν που συνάνθρωποι μας - κάθε ηλικίας πλέον – χάνουν καθημερινά τη ζωή τους, η επίσημη εκκλησία δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και διχάζει το λαό, απειλεί με προσφυγές στα δικαστήρια και άλλα τέτοια αστεία. Ευτυχώς η εκκλησία μας σε τοπικό επίπεδο κρατά μια πολύ ήπια στάση και αυτό οφείλεται στην μητροπολίτη μας κ.κ. Τιμόθεο, κάτι που οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε όλοι μας.

Πάμε τώρα στο περιστατικό της Αμαρύνθου για να καταλάβουμε όλοι το μέγεθος της ζημιάς που μπορεί να κάνει η ανεύθυνη στάση της εκκλησίας. Η μητρόπολη Χαλκίδας, πολύ σωστά δεν έκανε αγιασμό των υδάτων. Αυτά όμως που είχαν προηγηθεί, οι δηλώσεις μητροπολιτών και άλλων ιερωμένων, αλλά και οι ανακοινώσεις της Ιεράς Συνόδου της ορθόδοξης Ελλαδικής εκκλησίας, έκανε κάποιους φανατικούς χριστιανούς να πάρουν την κατάσταση στα χέρια μας. Είδαμε πρώτα ένα τσούρμο ανθρώπων στην παραλία της Θεσσαλονίκης να σπάει τον αστυνομικό κλοιό και ένας από αυτούς να ρίχνει έναν σταυρό στη θάλασσα, δεμένο με μια κορδέλα, να τον μαζεύει και μετά να τον δείχνει στον κόσμο αυτοθαυμαζόμενος. Τι έκανε λοιπόν; Κάτι που δικαίωμα να το κάνει έχει ένας ιερέας και όχι ο καθένας μας. Αλλιώς, ας βγάλουμε όλοι τον σταυρό από το λαιμό μας και ας τον βυθίσουμε σε ένα ποτάμι, μια λίμνη ή σε ένα πιάτο με νερό μέσα στο σπίτι μας. Αυτό άραγε λέγεται αγιασμός των υδάτων;

Ας γυρίσουμε όμως στο τραγικό περιστατικό της Αμαρύνθου. Εκεί, ένας νεαρός 25 ετών, πήγε με μια παρέα φίλων του και έκαναν αγιασμό μόνοι τους. Έριξαν έναν σταυρό στο νερό και κάποιοι πήδηξαν για να τον πιάσουν. Ένας από αυτούς, χτύπησε με τον αυχένα στα βράχια που υπήρχαν στον βυθό και τώρα νοσηλεύεται στο νοσοκομείο καταγμάτων ΚΑΤ με τετραπληγία. Δηλαδή, δεν κουνάει ούτε χέρια, ούτε πόδια και κινδυνεύει να μείνει έτσι για όλη του τη ζωή.

Η οικογένεια του νεαρού δεν μπορεί ακόμη να πιστέψει πώς έγινε το μοιραίο ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, ο 25χρονος μαζί με τον πατέρα του ξεκίνησαν από τη Δροσιά Ευβοίας όπου μένουν για να πάνε στην Αμάρυνθο προκειμένου να ρίξουν μόνοι τους τον Τίμιο Σταυρό, παρά το γεγονός ότι δεν επιτρεπόταν. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο λόγος που το έκαναν ήταν για να προσευχηθούν για ένα άλλο μέλος της οικογένειας το οποίο πάσχει από λευχαιμία.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του eviathema.gr όλα ξεκίνησαν από έναν νεαρό ο οποίος χωρίς την συνοδεία ιερέα και κρατώντας θυμιατό και σταυρό αποφάσισε να πραγματοποιήσει μόνος του την τελετή. Φτάνοντας στο σημείο τον είδαν κάποιοι ακόμα νεαροί από την Χαλκίδα και τον ακολούθησαν. Η τοπική εκκλησία δεν κάνει ποτέ εκεί αγιασμό, διότι μέσα στο νερό υπάρχουν βράχια. Άγνωστος παραμένει και ο λόγος που η παρέα του 25χρονου πήγε στο συγκεκριμένο σημείο.

Καταλάβατε λοιπόν που οδήγησε το παιδί αυτό η λανθασμένη θεώρηση για την πίστη και την λατρεία που καλλιεργεί η εκκλησία μας; Πήρε σταυρό και θυμιατό και πήγε να κάνει μόνος του, αυτό που δεν έκανε η τοπική εκκλησία. Βρίσκονταν δηλαδή σε μια κατάσταση θυμού, γίνονταν μέσα του έκρηξη συναισθημάτων, νομίζοντας ότι εκείνη την στιγμή έκανε κάτι πολύ μεγάλο. Έτσι, έκανε και το λάθος που μπορεί να αποβεί μοιραίο για όλη του τη ζωή.

Η εκκλησία όμως και γενικά οι θρησκείες, θα πρέπει να έχουν ως σκοπό να ηρεμούν τον άνθρωπο και όχι να τον θυμώνουν και να τον εξωθούν να κάνει ακραία πράγματα. Αν είναι έτσι, τότε σε τι διαφέρουμε από το ισλάμ που εξωθεί τους πιστούς να κάνουν ιερό πόλεμο να σκοτώνουν τους άπιστους και όσους προσβάλουν την θρησκεία τους. Οι θρησκείες που αντί να διδάσκουν αγάπη, προωθούν το μίσος, κάνουν ζημιά στους ανθρώπους αντί για καλό.

Θα κλείσω με μια θαυμάσια ενέργεια του μητροπολίτη μας που θα μπορούσε να γίνει σε όλη την Ελλάδα. Σιωπηρά και χωρίς να τον πάρει είδηση κανείς, πήγε το μεσημέρι στην μικρή λίμνη στο Μοσχάτο, διάβασε τον αγιασμό και μετά έριξε και τον σταυρό στη λίμνη αγιάζοντας τα ύδατα. Χωρίς την παρουσία κόσμου φέτος. Θα έρθουν και άλλα χρόνια και τότε θα βρεθούμε και πάλι όλοι μαζί στον αγιασμό των υδάτων. Τα ύδατα και φέτος αγιασμένα θα είναι, αν έχουμε καθαρή την ψυχή μας.